শেষ দৃশ্য - বিনয় কৃষ্ণ তামুলী ফুকন । বেৰত ঢেপেলা মুখীয়া মানুহজনৰ ফটোখন ওলমি আছে। বিষ্ণু ৰাভা তেওঁৰ নাম। ফটোখনৰ ফ্ৰেমটো ঘূণ পোকে খাইছে হ'ব পাই। য'তে ফটোখন ওলমি আছে তাৰ তলতে একেবাৰে মিহি ঘূৰণীয়া, চুজিৰ দৰে গুৰি, গুৰি অলপ পৰি থাকে। এনেকৈয়ে গুৰি গুৰি বোৰ সদায় সৰি থাকিলে এদিন ফটোখন সৰি পৰিব। হয়তু ফটোখন বন্ধাই থোৱা গ্লাছ খনো ভাগি থান বান হ'ব। ফ্ৰেমৰ পৰা ওলাইপৰা ফটোখন অ'ত ত'ত পৰি এদিন উঁৱলি যাব। ঠিক শশাংক ফুকনৰ দৰে।এৰা ফ্ৰেমৰ পৰা বাহিৰ হৈ গৈছে শশাংক ফুকন। লাহে লাহে উঁৱলি গৈছে তেওঁৰ জীৱন। ঘৰটো সাৰি সাৰি কথাবোৰ ভাবিলে শশাংক ফুকনে। পত্নী শয্যাশায়ী হোৱাৰে পৰা ঘৰ সৰা, বাচনধোলৱা, পত্নী মধুমিতাৰ আল পৈচান ধৰা এই আটাইবোৰ ফুকনে নিজেই কৰি আহিছে। গুৰি গুৰিবোৰ ফুল ঝাৰু ডালেৰে জাৱৰ পেলোৱা খনত উঠাই ফুকনে দীঘল হুমুনিয়াহ এটা পেলালে। -শুনাছোন। বিচনাত পৰি থকা পত্নীৰ দূৰ্বল আহ্বানত হাতৰ কাম তাতে পেলাই ফুকন মধুমিতাৰ বিচনাৰ কাষ পালেহি। -মোক অলপ আওজাই দিয়াচোন। একে কাটিয়ে পৰি থাকি এফাল জঠৰ হৈ গৈছে। ফুকনে গাৰু এটা দি পক্ষাঘাত
Posts
ই-প্ৰেম (গল্প)
- বিকৃতাফু "অ বিদেশী বন্ধু দূৰ্ভগীয়া...," স্মাৰ্ট ফ'নটোত সি নিজৰ পছন্দমতে লগাই থোৱা ৰিং টনটো বাজি উঠিল। স্ক্ৰীনত জিলিকি উঠা নম্বৰটোৰ বাবেই সি যোৱা আঠচল্লিশ ঘন্টা গভীৰ উৎকণ্ঠাৰে পাৰ কৰিছে। এই মূহুৰ্তত সি ফ'নটো ৰিচিভ কৰিবনে নকৰে ঠিৰাং কৰিব পৰা নাই। নাই নকৰে। ইমান অহংকাৰ তাইৰ। বিগত দুটা দিনত তাৰ এটা খবৰ ল'বলৈও আহৰি নোলাল তাইৰ। কথা খিনি ভাবি থাকোঁতেই ৰিং কৰি কৰি ফ'নটো বন্ধ হৈ গ'ল। তাইক চাগে কম্পিউটাৰাইজ কণ্ঠ এটাই ক'লে "আপ যিচ ব্যক্তিক' ফোন কৰানা চাহতে হেঁ ৱ ইচ ৱক্ত আপ কি কল লে নে কে লিয়ে তৈয়াৰ নেহী হে। হয়। সি সঁচাকৈয়ে প্ৰস্তুত নাছিল। ভাবিছিল আঠচল্লিশ ঘন্টাৰ আগতে কৰা তাইৰ ফোনটোৱেই সিহঁতৰ দীঘলীয়া প্ৰণয় কালৰ শেষ ফোন কল আছিল। ছেঃ কিয় নধৰিলে সি ফোনটো। তায়ো কৰা নাই। সিও সৰু হৈ দিবলৈ বেয়া পাইছে। টিং। মেচেঞ্জাৰটোৱে মৃদু শব্দ এটা কৰি উঠিল। তাইৰ হাঁহি থকা প্ৰফাইল পিকচাৰ খন ঘূৰণীয়াকৈ জিলিকি উঠিল। জোন যেন লাগিছে। অলপ পৰ সেই হাঁহি থকা জোনটো চাই সি মেছেজ টো খুলিলে। -ফোন কৰিছিলো। নধৰিলা। ব্যস্ত আছিলা চাগে। ধুৰ তাৰ টিকিচ কৈ খং এচাটি উজাই আহিল। তই ব্যস্ত নে মই। চা