আত্মদীপ কোনেও নুসুধে "আছেনে কুশলে তোৰ আত্মা" নুসুধে কোনেও বুকুত কঢ়িয়াই ফুৰা কাঁইট যেন ভাৱনা বোৰৰ কথা ৷ কি আত্মীয় কি অনাত্মীয় কি বঙহ দেখে মাথো বাহ্যিক মঙহ ৷ নেদেখে মঙহৰ আঁৰৰ কলিজা আত্মাৰ গোপনত মানুহ বৰ অকলশৰীয়া নিজে ৰচা নাটৰ নিজেই গায়ন, বায়ন ভাৱৰীয়া ৷ ওপজাৰ পৰা মৰণলৈ বোৱা নৈখনত এক অকলশৰীয়া নাৱৰীয়া ৷ - বিকৃতাফু
Posts
নিষিদ্ধ ভাৱনাবোৰ ভাৱনাৰে মই স্বাধীন নুসুধিবা মোক মই কি ভাবিম, নাভাবিম ৷ ভাৱনাত মই গুছি যাব পাৰো বেহেস্ত, স্বৰ্গ, হেভেন নতুবা বৈকুণ্ঠলৈ গুছি যাব পাৰো নিষিদ্ধ গলি অথবা ৰঙা পোহৰৰ চুবুৰীলৈ, সাতখন পাতালৰ অটললৈ নাইবা নকৰ কুণ্ডলৈ ৷ নৈৰ দৰে ভাৱৰো থাকে নিৰৱধি গতি নাই পৰিধি বৈ যাব পাৰে ভাৱনা পাৰ ভাঙি ৷ পৰ্বত, পাহাৰ, ভৈয়াম, পাহাৰ মহতিয়াই পাৰ ভাঙি, মাথাউৰি চিঙি যদি বয় নৈ ভৱনাওতো যাব পাৰে উটি বুৰি আপোন মনা কৈ ৷ নিজৰ নিজানত ভাবিব পাৰি শালীন অশালীন কিম্বা নিষিদ্ধ ৷ নিসিদ্ধতাৰ সংজ্ঞা বিচাৰি থমকি নৰয় ভাৱনা কাৰ বাবে নিষিদ্ধতা? প্ৰকাশৰ যোগ্যতা হীন ভাৱনা মানেইতো নিসিদ্ধ নহয় যি আহিব পাৰে মনৰ গোপনত, সপোনত, দিঠথকত ৷ প্ৰেয়সীৰ জৰায়ুত আনৰ ভ্ৰুণৰ দৰে একলা একলাকৈ বাঢ়িব পাৰে সংগোপনে নিষিদ্ধ ভাৱনা ৷ ভাৱনা স্বাধীন শাসনহীন আত্মাতে বিলিন ৷ নুবুজে যি নিষিদ্ধতা কি শালীনতা কি মনৰ গোপনত যি বাঢ়ি আহে চকুমুদি ভাবিব পাৰি যি মুখ খোলি ক'ব নোৱাৰি সি ভাৱনা হ'ব পাৰে সৃষ্টিশীল অথবা বিধ্বংসী খুলি কুৰুকি খাই পেলাব পাৰে আত্মাক অথবা গঢ়ি তুলিব পাৰে আত্ম সন্তুষ্টিৰ বিশাল চাপৰি
গণতন্ত্ৰৰ মন্ত্ৰ বেৰত ওলমি থকা মুক্তি যুঁজাৰু ককাৰ সম্পদ এখন তাম্ৰ পত্ৰ , সেন্দুৰহীন ওকা কঁপালৰ কোনো সৈনিকৰ পত্নীৰ শুভ্ৰ সাজ আলমাৰিত জাপি থোৱা সৈনিকৰ তেজ লগা পোচাক তাৰ ফচল গণতন্ত্ৰ ৷৷ প্ৰজা হিতৈষি শাসক হ'ব শান্তি আৰু উন্নয়ণৰ বাহক নিচলা প্ৰজাৰ দূৰ্দিনবোৰৰ শেষ হওক সকলোৱে আঁওৰাব প্ৰাপ্তিৰ মন্ত্ৰ আহঃ কি মহান উদ্দেশ্য ৷ বিধেয়ক হ'ব বিধি হ'ব আইন অন্যায়কাৰীৰ "ফাইন" ন্যায় দণ্ড হাতে ধৰি সকলোকে এক কৰি দৌৰাৱ দেশক জনতাই পাতিব ৰজা বৰ মজা বৰ মজা ৷ ভোটৰ শেষত হামখুৰি খাই পৰে নেতাই কঁকালত গোৰ মাৰে তোলৈ মোলৈ একো নাথাকে নিজলৈকে নুজোৰে এহঃ বৰ মজা বৰ মজা ৷ "হাম হুংগে কামিয়াব" হৈ যায় কামিয়াৱ সিহঁত ঐশ্বৰ্য্যৰ পাহাৰ গঢ়ে জনতা হে ভোকত মৰে ৷ আমাৰ চৌকাত নজ্বলে জুই ৰাইজৰ ৰজাৰ গাড়ীত ৰঙা ৰঙা লাইট জ্বলে ৷ প্ৰতিশ্ৰুতিৰ সংলাপ ভোকাতুৰৰ প্ৰলাপ নোপোৱাৰ বিলাপ বৃন্দ গান এটা হৈ বাজি থাকে অহৰ্নিষ নতুন স্বাধীনতা বিচাৰি যোৱা ল'ৰাটোলৈ বাট চাই দুখুনী মাকৰ চকুৰ বিষ ৷ নচলে যদি দেশ নিদিয়ে কোনেও আগুৱাই যোৱাৰ নিৰ্দেশ দিয়ে বন্ধ ৷ আগুৱাব খোজিলে পাবা দণ
প্ৰথম বৰষুণ
ধূলিয়ৰী শুকান পৃথিৱীৰ দুখত গোটেই ৰাতি কান্দিলে আকাশে বিয়পি পৰিল চকুপানী বিৰিখৰ পাতত কঁপালে বুকুৰ চৰাইৰ পোৱালী এজাক সেমেকা বতাহে ৷ পকা পাত বোৰ সৰি পৰিল সংগোপনে ধোৱাই দিলে সেউজীয়াবোৰ প্ৰথম জাক বৰষুণে পকা পাতৰ উচুপনি আৰু কোনে শুনে! ? চালত বৰষুণ পিচলি পৰিছে পানীৰপচাত মই মেলিদিছোঁ মলিয়ন হাত ৷ চাটক পক্ষী এটাৰ দৰে তৃষ্ণাতুৰ জীৱন ৷ কাঁইটতহে পৰে ফুললৈ মেলা হাত ৷ মেঘবোৰে উচুপে কি বেদনাত মেঘৰ কণ্ঠত কাৰ গভীৰ মাত? গাজনীবোৰ যেন আকাশৰ নোপোৱাৰ আৰ্তনাদ ৷ গাভৰু বিজুলীলৈ মেঘৰ ভয় জানোচা দুষ্ট গাজনীয়ে তাইক আপোন কৰি লয় ৷ গ'লটো ৰাতি আকাশে কান্দিলে লাগি ৰ'ল সেই চকুপানী গছে-পাতে, ফুলে-কাঁইটে ৷ -বিকৃতাফু ২৫ জানুৱাৰী
প্ৰেমৰ কথা
জপাই থোৱা খিৰিকি খন কোনে আঁজুৰি খোলিলে বুকুৰ কোনে মাৰিলে হি বিজুলী এচাটি চকুৰ ? চালৰ ফুটাৰে উৰুখনি পৰিছে প্ৰেমৰ অদেখা দৃষ্টিও হ'ব পাৰে ইমান কৰুণ ৷ উদ্বাস্ত মনৰ ঠিকনা বিচাৰি ক'ৰ ডাকোৱাল তাৰ হাতত প্ৰেমৰ চিঠি এগাল বিচাৰি নাপায় ঠিকনা অঘৰী প্ৰেমিকৰ ঠিকনা বিচৰা কি যে পয়মাল ৷ সৰিয়হৰ পথাৰ ডৰাৰ সিপাৰেই তাৰ ঘৰ হালধীয়া পকা পাতৰ চিঠিত প্ৰেমৰ আখৰ স্মৃতি কেতিয়াবা চফলা নৈ কেতিয়াবা বনজুই পুৰি ছাঁই কৰে প্ৰেমৰ ঘৰ ঠিকনা বিহীন হয় প্ৰেমিক হৃদয় ঠিকনা বিচৰা ডাকোৱালটোৰ ওভোটনি খোজত বৰ খৰ ধৰ ৷ যৌনৱৰ সেউজীয়া ডাক বাকচটোত মামৰে ধৰিছে কলিজাৰ চাপ থকা চিঠিবোৰৰ স্মৃতিয়ে তাক আমনি কৰিছে পৌঢ় বাকচটোৰ গাত সেউজীয়া শেলুৱৈ এসোপা গজিছে ৷ -বিকৃতাফু ২৪ জানুৱাৰী ১৮
স্বপ্ন ভংগ ১৷ সপোনৰ প্ৰথম স্বৰ্ত্ব টোপনি টোপনিৰ নিৰ্জনতা তই চাগে সপোন দেখিছ নতুন নতুন সপোন সেয়ে ইমান মৌনতা ৷ ২৷ বুকুৰ জীৰ্ণ কুঠৰিত এটা অকলশৰীয়া মকৰা লালসাৰ জাল গুঠি নিৰৱে ৰৈ আছে নিৰৱতাই যে তাৰ প্ৰাপ্তিৰ যাদু কাঠি সি গুণ গুণাব নোৱাৰে প্ৰাপ্তিৰ গান বজাব নোৱাৰে সুখৰ সুহুৰি গল খেকাৰী এটা মৰিলেও যে নাহিব কাষ চাপি আকাংক্ষাৰ ভোগ যাৰ বাবে সি সাজিছে জাল জীৱনজুৰি ৷ ৩ ৷ স্বপ্ন ভংগ হ'বলৈ সপোনেই নেদেখিলো কোনোদিন কালিজাৰ স'তে ওমলি ওমলি পাৰ কৰোঁ যত দূৰ্দিন দিবা স্বপ্নৰ বাবেওচোন নাই জিৰণী বুকুত যে বাজিয়েই থাকে শোকৰ চিগা তাঁৰৰ বীণ ৷৷ -বিকৃতাফু ২২ জানুৱাৰী ১৮
এঠেঙীয়া বিতচকু
এঠেঙীয়া বিতচকু তেজৰ তলত দুখ শাওনৰ নৈৰ দৰে হুমুনিয়াহৰ ঢল তলমল সিপাৰৰ ঘাটতত ৰান্ধনী বেলি যেন তোৰ বিদায়ী মুখ ৷৷ শিতানত শিমলু তুলাৰ গাৰু মন হে কমোৱা তুলা বনাই থকা চিলনীৰ দৰে ৷ নাচাও বুলিলে তোৰ মুখ স্মৃতিবোৰ মনৰ জপনা খুলি সোমাই আহে বাৰে বাৰে ৷ বুকুৰ বেৰ চাই কটা খিৰিকিখন জপাই থ'লো ক'ৰ পৰা জানো জলঙা সৰকি সুমাই আহে জ্বলা মমৰ শেষ পোহৰ যেন এধানি ৰ'দ ৷৷ স্মৃতি যেন সুস্বাদু চুইংগাম এটা যেন চোবায়েই থাকিম তাৰ ৰসহীন শাহ ৷ দুখৰ চৰাই এটাই কূটা কঢ়িয়াইছে অবিৰত বুকুৰ বকুলত সাজিব তাৰ প্ৰজন্মৰ বাবে বাহ ৷ পঢ়াৰ মেজত এঠেঙ ভঙা বিতচকু পংগুত্ব সাৱটি পৰি আছে নিৰৱে মই জপাই মেলিছো মনৰ চকু ৷৷
ভোগালী আপদীয়া অপদ্য নাই অ’ শুনা নাই আইতাৰ ঢেকী শালত ঢেংকুলুচ মাত ৷ নচা নাই বঢ়নি মাৰিয়ে চিৰাৰ খোলাত দীঘল হাতৰ চোলা পিন্ধি বহা নাই পেহী। ঢেকীৰ নেজত বহি খেলা নাই মইনাই কলি ঔচ বগী ঔচ ধুপুচ। নাই সলোৱা কোমল চাউলৰ বাবে ঢেকীৰ থোৰা লগোৱা নাই সান্দহৰ বাবে গোল থোৰাত, ককাই। খুৱলি আৰু ওখন মাৰিৰ নাই কাজিয়া নিতাল পিঠাৰ খোলা গোহালীত গৰু নাই বাঁহৰ চুঙাৰ দৈ অথবা চুঙা পিঠা ঘিলা পিঠা, তিল পিঠা, ফেনী পিঠা খোলাচপৰীয়া, মাহ-কড়াই নাই কাঠ আলু, মোৱা আলু, জপৰা আলু ক’ত পায়? খালি মোনা হাতত লৈ দেউতা বজাৰ’লে যায় শ্বপিং মলত হেনো ‘পেকেজিং’ বিহু পায়। ঠালত সজাই বাইদেৱে "চেল্ফি" তুলি যায় লাইক কমেন্টৰ উজানেই উঠি যায়। দাদাহঁতে ঘৰ সাজে পথাৰত তমালৰ গাঁঠি কি চিনিকে নাপায়। হাজিৰালে মানুহ মাতি সাজে ভেলা ঘৰ চেনেলৰ কেমেৰাৰ আগত কি যে খৰ-ধৰ। আজিকালি ভোগ থাকে চহৰৰ দোকানত আজিকালি ৰং থাকে ৰঙা পানীৰ বটলত ‘ডি জে’ৰ চাউণ্ড বে সুৰা গান মুৰ্গিৰ ঠেং, ৰাতিপুৱাৰ ‘হেং’ লিভাৰৰ দৰৱ কিনে ফাৰ্মাচি দোকানত। বাগী কুঠাৰ নাই গাঁৱত ডেকা নাই আছে গৈ কেৰেলাত ঠেতেলা বেঙেনা খাই মাক হঁতে খুলি ৰাখি হেপাহৰ নঙলা বাট চাই আহিব পুতাই পিছে ভোগ নাই আছে ভোগ
লুণীয়া ঢল কাৰণৰ কথা নুসুধিবা ৷ কাৰণ অথবা অকাৰণ আনন্দ অথবা বিষাদ নুবুলিবা যিকোনো কাৰণত অকাৰণত বৈ আহিব পাৰে লুণীয়া পানীৰ নিজৰা ভাঙি চিঙি লৈ যাব পাৰে বুকুৰ ভেটা পেলাই থৈ যাব পাৰে বৰফুটীয়া বালি - সপোনৰ সম্ভাৱনাময় পথাৰত ৷ আবেগ নুবুলিবা কা-পুৰুষ নুবুলিবা ই যে জন্মজ ৷ কান্দোনৰ শিঙা ফুঁকিয়েইতো আৰম্ভ কৰিছিলো জীৱনৰ যুদ্ধ ৷ জীনিলো আইৰ মন সেয়ে কান্দোনেই মূল ধন মলিয়ন হৃদয় খন পখালিবলৈ দুখৰ শেলুৱৈ অথবা বিহমেটেকাবোৰ উটুৱাই নিবলৈ আহক দিয়া লুণীয়া ঢল ৷ - বিনয় ১১ জানুৱাৰী ১৮
এই বাটেৰেই আহিছিল তেওঁ একৈশতা বসন্তৰ একুৰি এপাহ কপৌফুল একৈশতা পাহাৰৰ সিপাৰৰ কুলি চৰাইৰ মাত এটা হৈ তেওঁ আহিছিল ৷ কঁইটিয়া কেতেকীৰ একৈশটা পাত ভেদি বিলাইছিল বুকুৰ হালধীয়া সুৱাস আৰু মেঘবোৰে বৰষিছিল ধুই নিকা কৰিবলৈ তেওঁ অহাৰ বাট ৷ তেওঁৰ আগমনিৰ গৌৰৱত নৈ খন উফন্দি উঠিছিল গুছি গৈছিল আলহি খাবলৈ পাৰৰ গাঁৱবোৰলৈ একুৰি এটা ঘাট পাৰ হৈ হৈ তেওঁ জিৰাইছিল এপলক মোৰ বুকুৰ ঘাটত পাৰৰ এজাৰনী খনত হৈ চৈ লাগিছিল বনকুকুৰা আৰু জিলিৰ মাতত ৷ একৈশ দিন একৈশ ৰাতি সাৰে আছিল নাৱৰীয়াবোৰ গঙা চিলনি বোৰে উৰি উৰি স্বাগতম জনাইছিল তেওঁক বৰ চৰাইটোৱে ঠোঁটত ওলমাই আনিছিল এটা ৰূপালী মাছ ৷ এইটো বাটেৰেই আহিছিল তেওঁ প্ৰেমৰ অইনিঃতম এটা গায় গায় আৰু আপঙীয়া ৰাগীত মাতাল হৈ পৰিছিলো মই ৷ একৈশটা বসন্তৰ আগেয়ে আহিছিল তেওঁ একৈশটা বসন্ত পাৰ হৈ গ'ল একুৰি এবাৰ নৈ খন গৰ্বত ফুলি উঠিল একৈশ বাৰ চিঞৰিলে সুৱদী কুলিয়ে তাৰ পাচত নিতাল, নিমাত ৷ মৰা সৰিসৃপ এটাৰ দৰে বাটটো পৰি আছে এতিয়াও কুলি নহয় কেতেকীৰ মাত বিষাদ নিশাত ৷ তেওঁ নাহে হেনো এই বাটেৰে যাৰ নাম আছিল মোৰ যৌৱন মোৰ বসন্ত ৷ ১৫ জানুৱাৰী ২০১৮
লিমাৰিক স্বৰস্বতীৰ পূজা আহিল গাভৰুৰ মন উথপপ থপ ৷৷ টিভিত ওলাব লাগে বিউটি পাৰ্লোৰ আৰু মেকআপ ৷৷ স্বৰস্বতীক মাৰ গুলী ৷ বিউটি কন্টেষ্ট হ'ব বুলি ৷ পিলিঙা ৰিপৰ্টাৰে মাৰি আছে সাত জাপ ৷৷ ২ বিদ্যা দেৱী কোন হয় - নাজানো চ' চৰি ৷৷ পূজাৰ দিনা দেহত থাকে মেকাপেৰে ভৰি ৷৷ স্বৰস্বতীৰ হাঁহ জনী লকেল নে বিলাতী ৷ দাদাহঁতৰ বাজেটৰ হ'বই কিন্তু ঘাটি ৷ ডেটিঙৰহে দিন এইটো, মন থাকে ভৰি ৷৷
তিনিটা স্তৱক
১৷৷ উকিয়াই উকিয়াই ৰৈ যায় বুকুৰ ৰেল গাড়ী শেষটো ষ্টেচনত ৷ কবি আগবাঢ়ে পথৰুৱা বাটেৰে এখন হেৰুৱা হৃদয়ৰ সন্ধানত ৷৷ ২৷৷ মাজনিশাৰ এন্ধাৰ জুপুৰিত পোহৰ পোহৰ হৃদয় স্মৃতিৰ চাকিৰ এলান্ধুৰে ক'লা হয় ৷ নঙলা মুখত কবি থমকি ৰয় নিশাটোৰ শেষত জানোচা এলান্ধু কলিয়া হৃদয়ে যাচে এপিয়লা প্ৰেমৰ চাহ নেদেখা সপোনটোৰ কথা কয় ৷ ৩৷৷ কান্ধত ওলোমাই দুখৰ জোলোঙা আৰু অৱশ ভৰিত বন্ধা পানী জলঙা ৷ কবি গৈয়েই থাকে বিশ্বাসৰ জোনাকী বাটেৰে আশংকাৰ পাহাৰটোৰ পাৰ হ'লেই হেনো পাই প্ৰেমৰ চেৰিফুল এডৰা দ' কৈ উশাহ টানি খৰ খোজে আগবাঢ়ে মনটো হে তাৰ উৰুঙা উৰুঙা ৷৷ -বিকৃতাফু ২১ জানুৱাৰী ১৮
বুকুভৰা গীতবোৰ - '… জানিব খোজিছোঁ গোপন মন্ত্ৰ সৃষ্টিত থকা আই ৷ জানিব খোজিছোঁ কি গীত গালে শূন্য আঁতৰি যায় ৷৷ উদং বতাহৰ বুকু কেনেকৈ মিঠা সুৰভীৰে ভৰে… সাৰ পাম মই পুুৱতি নিশাতে… " - নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ সাৰ পাই গ'লো পুৱতি নিশাতে ৷ গ'লটো নিশা কাণত "হেডফোন" লগাই গীতৰ ৰাগীত ডুব গৈ থাকোঁতে কেতিয়া টোপনি গ'লো গমেই নাপালো ৷ অলপ সোনাকালেই ঢলি পৰিছিলো চাগে টোপনিৰ কোলাত ৷ আৰু এতিয়া সাৰ পাই দেখোঁ কণ্ঠত বিষ নুঠা ম'বাই ফোনটোত গান বাজিয়েই আছে ৷ সময় পুৱতিৰ তিনি বাজিছে ৷ আহঃ কি মিঠা গীত আছিল সেইবোৰ ৷ কি অপূৰ্ব, অৰ্থবহ গীতৰ কথা ৷ মিঠা সংগীত… ৷ সমান্তৰাল ভাৱে মনলৈ আহিছে আজি গীতৰ নামত চলি থকা অশ্ৰব্য চিঞৰ-বাখৰ বোৰ ৷ জানুৱাৰী মাহ ৷ পিকনিকৰ সময় ৷ প্ৰতিটো বনভোজৰ দলৰ গাড়ীত কাণতালমৰা শব্দ যন্ত্ৰ আৰু গীত (?)ৰ ব্যৱস্থা ৷ আই ঔ গীতৰ নামত যিবোৰ বাজিছে বুকু শাঁত পৰাৰ সলনি কাণ-মূৰ গৰম হৈ যোৱাৰ লগতে প্ৰচণ্ড খং এচাটি উজায় আহে ৷ খঙাল মানুহ মই ৷ মোৰ দোকানৰ মুখত এনে বহু গাড়ী ৰখাই একদম শীৰ্ষতম প্ৰাৱল্যত গীত বজাই কাণ ঘোলা কৰি দিয়ে ৷ আজি কালি আকৌ "ক্ষেত্ৰ ভ্ৰমণ" বুলি বিদ্যালয় সমূ
স্বপ্ন ভংগ ১৷ সপোনৰ প্ৰথম স্বৰ্ত্ব টোপনি টোপনিৰ নিৰ্জনতা তই চাগে সপোন দেখিছ নতুন নতুন সপোন সেয়ে ইমান মৌনতা ৷ ২৷ বুকুৰ জীৰ্ণ কুঠৰিত এটা অকলশৰীয়া মকৰা লালসাৰ জাল গুঠি নিৰৱে ৰৈ আছে নিৰৱতাই যে তাৰ প্ৰাপ্তিৰ যাদু কাঠি সি গুণ গুণাব নোৱাৰে প্ৰাপ্তিৰ গান বজাব নোৱাৰে সুখৰ সুহুৰি গল খেকাৰী এটা মৰিলেও যে নাহিব কাষ চাপি আকাংক্ষাৰ ভোগ যাৰ বাবে সি সাজিছে জাল জীৱনজুৰি ৷ ৩ ৷ স্বপ্ন ভংগ হ'বলৈ সপোনেই নেদেখিলো কোনোদিন কালিজাৰ স'তে ওমলি ওমলি পাৰকৰোঁ যত দূৰ্দিন দিবা স্বপ্নৰ বাবেওচোন নাই জিৰণী বুকুত যে বাজিয়েই থাকে শোকৰ চিগা তাঁৰৰ বীণ ৷৷ -বিকৃতাফু ২২ জানুৱাৰী ১৮