শুই থাক অ' ভূপেন মামা "কুসুম্বৰৰ পুত্ৰ শ্ৰীশংকৰ গুৰুৱে ধৰিছিল নামৰে তান" বুলি গুৰু বন্দনাৰেই আৰম্ভ কৰিছিলা লুইতৰ পৰা মিচিপি হৈ ভল্গাৰ বৰ্ণময় যাত্ৰা ৷ তোমাৰ গীতৰ হেজাৰ শ্ৰুতাক মুগ্ধ কৰিছিলা যাদু কণ্ঠৰে মোহাচন্ন কৰিছিলা শব্দৰ মায়া জালেৰে ৷ শীতৰ সেমেকা ৰাতিবোৰত যিদৰে বস্ত্ৰহীনৰ তুঁহ জুই একুৰা হৈ জ্বলিছিলা কামেং সীমান্তৰ সৈনিকৰ মৃত্যুত উচুপি উঠিছিলা তুমি ৷ ধৰাৰ দিহিঙে-দিপাঙে লৱৰি ফুৰিছিলা যদিও সূৰ্য্য উঠা দেশৰ ৰ'দ পুৱাৰ কাৰণে মাতিছিলা আমাক ৷ একতাৰে মহুৰাতে জাতিটোক পকাবলৈ অহো পুৰুষাৰ্থ কৰিছিলা তুমি ৷ মূৰ ফুলাম গামোচা খনি ক'ৰবাৰ শেনে আহি নিলে টানি - বুলি চিঞৰিছিলা কোনে কি ভাও লয় দেশৰ বাবে মাতিছিলা সৱকে ৷ বহ্নিমান ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ আকাশ পপীয়া তৰা ঘূৰাৰ কথা কৈছিলা জাতিটোক পদে পদে কৰা অপমানৰ কথা তুমিয়েই মনত পেলাই দিছিলা সাগৰ সংগমত সাঁতুৰি ক্লান্ত নোহোৱা মানুহ জনো তুমিয়েই আছিলা ৷ জিৰাবৰ তৰু-তৃণহীন উৰণীয়া মৌ জাকৰ এটা মৌ মাখি আছিলা তুমি বিমূৰ্ত নিশা বোৰত মৌনতাৰ নীলা খেলো খেলিছিলা তুমি ৷ মহানগৰীৰ যক্ষ হৈ মিছলীয়া মৰমত কাৰাৰূদ্ধ হোৱা নাছিলা জ
Posts
বুদ্ধিজীৱি
"ওলতি চোৰে গিৰিক বান্ধে আৰু চাৰিকিল গিৰিকেই সাধে ৷" তথাপি ইহঁতৰ চেতন নাহে ৷ জড় নে চৈতৈন্য ধৰাতো টান বুদ্ধিজীৱি হেনো ইহঁতৰ নাম ৷ কলমৰ মোহ এৰি ক্ষমতাৰ সপোনৰ পাছত দৌৰা এমুঠি মানুহ চিন্তা চেতনাত স্বাৰ্থপৰতাৰ ভেকেটা গোন্ধ ৷ যাওক ৰসাতলে দেশ সাতোখন পাতালত পৰি ৰওক জাতি বহিৰাগতই দখল কৰক মাটি কিহৰ আপত্তি? লাগে মান লাগে সন্মান যাওক লাগিলে কটা স্বজাতিৰ নাক-কাণ লৈছে ঠিকা বচাব দেশ লাভ নহ'লে কিহৰ ঠিকা নাবাচে ইহঁতে কেঁচা-পকা ৷ সুবিধা য'ত হয় মূৰটো তাতেই থয় জনতাই চাৰ চাৰ বুলি চৰণৰ ধুলি লয় শিৰত তুলি পিছে নহয় পবিত্ৰ পদ ধুলি স্বাৰ্থ মিহলি লেতেৰা মলি ৷ দেখাত কি চাবা সন্ত-মহন্ত ৷ অভিসন্ধিৰ নাইয়েই যে অন্ত ধুৰন্ধৰৰ শিৰোমনি উমনিৰ বাও কণী সময়ে সময়ে টুকে ঘঁৰিয়ালৰ চকুপানী ৷ তোষামোদ আৰু ক্ষমতাৰ দূৰন্ত আশা জনতাক বন্দী কৰি খেলে সৰ্বনাশী পাশা কি কৰিবা ইহঁতৰ ওপৰত আশা ৷ নীলৰ পানী গাত সানি আৰু কিমান দিন শিয়াল ৰজা? জনতা সিংহৰ বজ্ৰ কণ্ঠ কিমান পৰলৈ বাধা? সময় থাকোঁতে পোচাক সলা কৃষ্ণই কৰিলে লীলা বুলি হাত সাৱতি নৰয় কোনেও ক'ব - ধৰ ধৰ ইহঁতক ধৰি বান্ধি কি
শিপাহীন "অলং দলং কৰিছে ৰজাৰ ৰাণী আহিছে…" "ইৰিকতি মিৰিকতি বাঁহৰ শলা মোমাইদেউৰ পদুলীত বান্ধিলো ঘোঁৰা… "বেঙেনা গছত কাপোৰ থৈ দেও দি আহ… ৷" নাই বুলবুল, টুটুলহঁত নিতাল চুবুৰী পাতাবাহাৰ গছ অাছে বেই সাজি তাৰ পাতেৰে নেখেলে সিহঁতে দৰা-কইনা ধেমালী ৷ কোৰোকাৰ দুনৰি সজাই পানীৰপোতাত কোনেও নোতোলে পানী হৈ-গুডু টাং গুটি বাঘ-গৰু লুকা-চুৰি ৰৱাবৰ বল-মাৰ্বল লোকৰ বাৰীৰ বগৰী চুৰি নৰানীৰ মাজৰ নিগনি গাঁতৰ ধান অথবা লেচেৰী চৌ-ফলীয়া ৰ'দত চেঙেলি টোপোৱা বৰশী নৰাৰ পেঁপা খোচনাৰ জলফাই-শিলিখা-আমলখি নিমখ অকণ চুৰি কৰি নদৌৰে সিহঁত এৰাবাৰীলৈ বুলি ৷ চেংমৰা অথবা নিমৰ গুটি বাহঁৰ চুঙীৰ বন্দুক সাজি বাহঁ ঢকুৱাৰ মুকুট সাজি ভাওনাৰ খোল মুখত বজাই কোনে নাচে আজি? পিঠিৰ ঘামচি ভাঙি আইতাৰ সাধু কথা ঢকুৱাৰ বিচনিৰ বা নৰাই কটা ভৰিৰ পিটৰ চেক্ চেকনি অকণমান গৰম পানী… পঢ়াৰ টেবুলৰ ওখনা ওখনি আৰু দেউতাৰ ধমকনি ফিটা বাঢ়ি গৈ ক'লা পৰা "লেমৰ চিম্নি" চাকিৰ শলাকানীৰ এঙেৰুৱা খৰিৰ ধোঁৱাৰ মাজত আইৰ চকুপানী ৰিংকি, পিংকি চিংকি হঁতে একোকে নাজানে ৷ ঢেকীৰ নেজত বহি ঝ
