শিপাহীন

"অলং দলং কৰিছে
ৰজাৰ ৰাণী আহিছে…"
"ইৰিকতি মিৰিকতি বাঁহৰ শলা
মোমাইদেউৰ পদুলীত বান্ধিলো ঘোঁৰা…
"বেঙেনা গছত কাপোৰ থৈ
দেও দি আহ… ৷"

নাই
বুলবুল, টুটুলহঁত
নিতাল চুবুৰী
পাতাবাহাৰ গছ অাছে
বেই সাজি তাৰ পাতেৰে
নেখেলে সিহঁতে দৰা-কইনা ধেমালী ৷
কোৰোকাৰ দুনৰি সজাই
পানীৰপোতাত কোনেও নোতোলে পানী

হৈ-গুডু  টাং গুটি
বাঘ-গৰু
লুকা-চুৰি
ৰৱাবৰ বল-মাৰ্বল
লোকৰ বাৰীৰ বগৰী চুৰি
নৰানীৰ মাজৰ নিগনি গাঁতৰ ধান
অথবা লেচেৰী
চৌ-ফলীয়া ৰ'দত
চেঙেলি টোপোৱা বৰশী
নৰাৰ পেঁপা
খোচনাৰ জলফাই-শিলিখা-আমলখি
নিমখ অকণ চুৰি কৰি
নদৌৰে সিহঁত এৰাবাৰীলৈ বুলি ৷
চেংমৰা অথবা নিমৰ গুটি
বাহঁৰ চুঙীৰ বন্দুক সাজি
বাহঁ ঢকুৱাৰ মুকুট সাজি
ভাওনাৰ খোল মুখত বজাই
কোনে নাচে আজি?

পিঠিৰ ঘামচি ভাঙি
আইতাৰ সাধু কথা
ঢকুৱাৰ বিচনিৰ বা
নৰাই কটা ভৰিৰ পিটৰ
চেক্ চেকনি
অকণমান গৰম পানী…
পঢ়াৰ টেবুলৰ ওখনা ওখনি
আৰু দেউতাৰ ধমকনি
ফিটা বাঢ়ি গৈ ক'লা পৰা
"লেমৰ চিম্নি"
চাকিৰ শলাকানীৰ এঙেৰুৱা
খৰিৰ ধোঁৱাৰ মাজত
আইৰ চকুপানী
ৰিংকি, পিংকি চিংকি হঁতে
একোকে নাজানে ৷

ঢেকীৰ নেজত বহি
ঝুলনা ঝুলা দি ঝুলি
কি যে মহা সুখ
ক'ত একলেনৰ বন্ধ পানী
ৰকি, জকি, পাংকি হঁতে
নুবুজিবই কাহানি ৷

দৌৰ দৌৰ মাথো কেৱল দৌৰ
পুৱা বিচনাৰ পৰা টানি
টুথপেষ্ট চাবোন সানি
টিফিনত পাওৰুটি
চেণ্ডুইচ, চিজ,
নহ'লে দুখনমান বিস্কুট জেলী সানি
দৌৰাই সিহঁতক ৷
দৌৰ নম্বৰৰ পিছত
দৌৰ "ছাকচেছ"ৰ আগত ৷
গানত, নাচত, খেলত
সকলোতে হ'বই লাগিব পাৰ্গত ৷
নহ'লে নাক যাব সমাজৰ আগত ৷
'ডৰিমন', নতুবা "ডব্লিও ডব্লিও"
"ম'বাইল গেম" আৰু "ভিডিও"
কেটবেৰিজৰ চকলেট নতুবা
আংকল চিপচ্
টিভিৰ বিজ্ঞাপন
পুতলা পিষ্টল
বাৰ্বী পুতলা
সিহঁতৰ খেলৰ লগৰী ৷
চৌহদৰ দেৱাল
কোঠালিৰ চাৰিবেৰ
"টিউচন" আৰু "কম্পিটিচন"ৰ
সীমিত পৰিধি ৷
সংকৃৰ্ণতাৰ খোলাত বন্দী ৷

মুকলি আকাশ
বনাই থকা চিলনী
কমোৱা তুলা চাই
উদাৰতাৰ পাঠ শিকিবলৈ
নাই সিহঁতৰ আহৰি ৷

মানুহ গঢ়িছে সৱে
মানুহ ৷
যি মানুহে
এদিন বন্দী কৰিব আমাক
বৃদ্ধাশ্ৰমৰ বন্ধ কোঠালিত
আমি যে নিশিকালো সিহঁতক
শিপা কি ৷

(শিশু দিৱস উপলক্ষ্যে)
১৪ নৱেম্বৰ ১৭

Comments

Popular posts from this blog

Udar Axomiya ( উদাৰ অসমীয়া)

বালিয়ে পোতা এখন গাঁৱৰ কথা। - বিনয় কৃষ্ণ তামুলী ফুকন "গেৰমে" ভূচিত্ৰাৱলীত নথকা এখন সৰু নৈ। নৈ বুলি ক'বলৈ বেয়াই লাগে। খৰালি কালত সাপৰ নেগুৰ যেন। কিছু সময়ত পানী নাথাকেই। পানী নথকা সময়ত পাৰৰ গঞাই নৈৰ বুকুত গাঁত খান্দি খোৱা পানী, গা পখলা পানী মানে দৈনন্দিন জীৱনৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পানী সংগ্ৰহ কৰে। নৈ খনৰ অৱস্থিতি অসম অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ধেমাজি জিলা সীমান্তৱৰ্তী নলবাৰী গাঁও পঞ্চায়ত। নৈ খনৰ সংগম হৈছে গোগামুখৰ পৰা প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ পূৱে বৈ থকা "ন-নদী" স'তে । কিন্তু বাৰিষাৰ কালছোৱাত নৈ খন অবাধ্য হয়। সাপৰ নেগুৰ যেন নৈ খনে কাল মূৰ্তি ধৰে। অৰুণাচলৰ পাহাৰত বৰষুণ দিলেই গেৰমে নৈ খন বিস্তাৰিত হয়। পাহাৰত গছ গছনি কাটি তহিলং কৰাৰ ফলত বালি আৰু বালি কঢ়িয়াই আনে গৰমেই । ফল ভোগে নামনিৰ গাঁও বোৰে। তেনে এখন গাঁৱৰ নাম ধেমাজি জিলাৰ বৰদলনি উন্নয়ন খণ্ডৰ নলবাৰী পঞ্চায়তৰ মানিকপুৰ গাঁও। বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকৰ বসতি এই গাওঁ খনৰ অৱস্থা এতিয়া তথৈবচ। গাঁও খন চাবলৈ গৈ দেখিলো ঘৰবোৰ পোত গ'ল। বড়ো জনগোষ্ঠীয়ে চাং ঘৰ নাসাজে যদিও বানৰ পৰা বাচিবলৈ চাং ঘৰ সাজিছে। সেই চাং ঘৰবোৰো গেৰমেৰে নৈৰ বালিয়ে পোতি মাটিৰ ঘৰ যেন কৰিছে। মোৰ পৰিদৰ্শন কালত কেইজনমান বড়ো ডেকাই নাৱেৰে মূল পথত উঠিছে। গাঁও খন মই ২০০০ চনৰ পৰা দেখিছোঁ। তেতিয়া বালিয়ে পোতা পথাৰবোৰ শালিতলি আছিল। হঠাৎ এই বিপৰ্যয়ৰ কাৰণ গছ তহিলং কৰা। ঘৰে ঘৰে পৰ্টেল খুলি দায়বদ্ধতাৰ পৰিচয় দিয়া সকলে এইবোৰ ঢুকি পোৱাগৈ নাই। সেয়েহে সমস্যাটো মোৰ ফালৰ পৰাই উপস্থাপন কৰিলোঁ। মাণিকপুৰে বালিৰ তলতে কঁকবকাই থাকিব নে!?