বুদ্ধিজীৱি

"ওলতি চোৰে গিৰিক বান্ধে
আৰু চাৰিকিল গিৰিকেই সাধে ৷"
তথাপি ইহঁতৰ চেতন নাহে ৷
জড় নে চৈতৈন্য ধৰাতো টান
বুদ্ধিজীৱি হেনো ইহঁতৰ নাম ৷

কলমৰ মোহ এৰি
ক্ষমতাৰ সপোনৰ পাছত দৌৰা এমুঠি মানুহ
চিন্তা চেতনাত স্বাৰ্থপৰতাৰ
ভেকেটা গোন্ধ ৷
যাওক ৰসাতলে দেশ
সাতোখন পাতালত পৰি ৰওক জাতি
বহিৰাগতই দখল কৰক মাটি
কিহৰ আপত্তি?

লাগে মান
লাগে সন্মান
যাওক লাগিলে কটা
স্বজাতিৰ নাক-কাণ
লৈছে ঠিকা বচাব দেশ
লাভ নহ'লে কিহৰ ঠিকা
নাবাচে ইহঁতে কেঁচা-পকা ৷
সুবিধা য'ত হয়
মূৰটো তাতেই থয়
জনতাই চাৰ চাৰ বুলি
চৰণৰ ধুলি লয় শিৰত তুলি
পিছে নহয় পবিত্ৰ পদ ধুলি
স্বাৰ্থ মিহলি লেতেৰা মলি ৷

দেখাত কি চাবা
সন্ত-মহন্ত ৷
অভিসন্ধিৰ নাইয়েই যে অন্ত
ধুৰন্ধৰৰ শিৰোমনি
উমনিৰ বাও কণী
সময়ে সময়ে টুকে
ঘঁৰিয়ালৰ চকুপানী ৷

তোষামোদ আৰু ক্ষমতাৰ দূৰন্ত আশা
জনতাক বন্দী কৰি
খেলে সৰ্বনাশী পাশা
কি কৰিবা ইহঁতৰ ওপৰত আশা ৷

নীলৰ পানী গাত সানি
আৰু কিমান দিন শিয়াল ৰজা?
জনতা সিংহৰ বজ্ৰ কণ্ঠ
কিমান পৰলৈ বাধা?
সময় থাকোঁতে পোচাক সলা
কৃষ্ণই কৰিলে লীলা বুলি
হাত সাৱতি নৰয় কোনেও
ক'ব -
ধৰ ধৰ ইহঁতক
ধৰি বান্ধি কিলা ৷৷

১৫ নৱেম্বৰ ১৭