"অলপ চিন্তা অগভীৰ আঁচনিয়ে
শাসনক কৰে সংকৃৰ্ণ… ৷"
     -ভূপেন মামা
১৯৮৩ চনত মোৰ বয়স ৯ বছৰ ৷ ৮৫ ত ১১ ৷
গতিকে বিদেশী বহিস্কাৰ আন্দোলনটো ৰিণিকি ৰিণিকি আৰু অগপৰ চৰকাৰ খন, প্ৰফুল্ল মহন্ত, ভৃগু ফুকন, বৃন্দাৱন গোস্বামী, বিহাৰত নিজৰ ডিঙি ব্লেডেৰে ৰেপি আত্মহত্যা কৰা জন ( নাম মনলৈ অহা নাই) ৰাষ্ট্ৰপতি শাসন, ৰাইন' বজ্ৰাৰাংগ আদিৰ কথা স্পষ্টকৈ মনত আছে ৷ পিচলৈ গম পাইছিলো বিদেশী খেদা আন্দোলনটো বিদেশী খেদা আন্দোলন নহৈ বহিৰাগত গতৰ বিৰুদ্ধেও হৈছিল ৷ ভাৰতৰ অন্যান্য প্ৰদেশৰ পৰা অহা ধোৱা, নাপিত, মুচি, ৰিক্সা, থেলাৱালা  জাতীয় সকলক খেদিবলৈ অসমীয়া ল'ৰাই এইবোৰ কামত ধৰিছিল ৷ পিছে নেচেল ৷ জাতীয়তাবাদৰ জুই ধান খেৰৰ জুইৰ দৰে জ্বলি ফুচুক কৈ নুমাই থাকিল ৷ গোগামুখত আকৌ বৰলাৰ ফালে মিচিং লোকে অসমীয়াভাষী মানুহৰ ঘৰ জ্বলাইছিল ৷ কোন বিদেশী, কোন স্বদেশী, কোন বহিৰাগত তাৰ বিচাৰ নকৰি আন্দলোনটোৱে আওবাট লৈছিল ৷
সেইবোৰ পুৰণি কথা ৷ বাংলাদেশী বিতাৰণৰ বাবে কৰা ৬ বছৰীয়া আন্দোলনটো অথলে গ'ল বুলি মোৰ বদ্ধমূল ধাৰণা ৷ ছাত্ৰ কেইজন মান ৰাতিৰ ভিতৰত নেতা হ'ল ৷ নেতা হৈ উদ্দেশ্য পাহৰিলে ৷ আমোলাতান্ত্ৰিক দেশত ফুকলিয়া নেতা আমোলাৰ বশ হ'ল ৷ বাংলাদেশী যিখিনি আছিল থাকি গ'ল ৷ আৰু অহৰহ আহিয়েই থাকিল ৷ অসম - বাংলা সীমান্তত কাঁটাতাঁৰ মাৰি সীমান্ত চিল কৰিম বুলি দপদপাই থকা অগপ নেতাই কাঁটা তাঁৰৰ কাৰখানা বিচাৰি ফুঁৰোতেই শাসনৰ গাদীচ্যুত হ'ল ৷
অসম আকৌ বাংলাদেশী ৰিক্সা-ঠেলাৱালা, বিহাৰী নাপিত, ধোৱা, মুচিৰে নদন বদন হ'ল ৷ কোন খিনি লোকক বাংলাদেশী বুলি ধৰা হ'ব সেইটো নিৰ্ধাৰণ কৰোঁতেই বছৰ চেৰেক গ'ল ৷ শেষত ১৯৭১ চনৰ ২৪ মাৰ্চ সীমা হ'ল ৷ তাকো বাতিল কৰিব লাগে বুলি আকৌ হৈ হাল্লা ৷ সেই হৈ হাল্লা ছহিদবেদী গুৰিওৱা পৰ্যন্ত পালেগৈ ৷ প্ৰতিবাদ হ'ল ৷ হৈ আছে ৷
আকৌ ধানখেৰৰ জুইৰ দৰে ফুচুক হ'ব ৷ একো নহ'ব ৷ এইবাৰো বাংলাদেশী হিন্দু বাঙালী কোন, থলুৱা বাঙালী কোন সকল তাক চিনি পাবলৈও যেন কাৰো আহৰি নাই ৷ মই বাঙালীৰ হৈ ওকালতি কৰিবলৈ যোৱা নাই ৷ মাত্ৰ ক'ব খোজিছো অসমীয়া ইমান আবেগিক কিয় ৷
আবেগেৰে একো কাম নহয় ৷ বৰ্তমান অসমীয়াক নেতৃত্ব দিব পৰা আৱেগ বৰ্জিত এটা চিন্তাশীল শক্তি লাগে ৷ থিংক টেংক লাগে ৷ কাৰো উচতনি, প্ৰৰোচনাত উটি ভাঁহি যোৱা দল - সংগঠন,  বন্ধ দিয়া আন্দোলন নালাগে ৷ গভীৰ চিন্তা আৰু নিখুত আঁচনি লাগে ৷
-বিনয় ১২ মাৰ্চ ১৭

Comments

Popular posts from this blog

Udar Axomiya ( উদাৰ অসমীয়া)

বালিয়ে পোতা এখন গাঁৱৰ কথা। - বিনয় কৃষ্ণ তামুলী ফুকন "গেৰমে" ভূচিত্ৰাৱলীত নথকা এখন সৰু নৈ। নৈ বুলি ক'বলৈ বেয়াই লাগে। খৰালি কালত সাপৰ নেগুৰ যেন। কিছু সময়ত পানী নাথাকেই। পানী নথকা সময়ত পাৰৰ গঞাই নৈৰ বুকুত গাঁত খান্দি খোৱা পানী, গা পখলা পানী মানে দৈনন্দিন জীৱনৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পানী সংগ্ৰহ কৰে। নৈ খনৰ অৱস্থিতি অসম অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ধেমাজি জিলা সীমান্তৱৰ্তী নলবাৰী গাঁও পঞ্চায়ত। নৈ খনৰ সংগম হৈছে গোগামুখৰ পৰা প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ পূৱে বৈ থকা "ন-নদী" স'তে । কিন্তু বাৰিষাৰ কালছোৱাত নৈ খন অবাধ্য হয়। সাপৰ নেগুৰ যেন নৈ খনে কাল মূৰ্তি ধৰে। অৰুণাচলৰ পাহাৰত বৰষুণ দিলেই গেৰমে নৈ খন বিস্তাৰিত হয়। পাহাৰত গছ গছনি কাটি তহিলং কৰাৰ ফলত বালি আৰু বালি কঢ়িয়াই আনে গৰমেই । ফল ভোগে নামনিৰ গাঁও বোৰে। তেনে এখন গাঁৱৰ নাম ধেমাজি জিলাৰ বৰদলনি উন্নয়ন খণ্ডৰ নলবাৰী পঞ্চায়তৰ মানিকপুৰ গাঁও। বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকৰ বসতি এই গাওঁ খনৰ অৱস্থা এতিয়া তথৈবচ। গাঁও খন চাবলৈ গৈ দেখিলো ঘৰবোৰ পোত গ'ল। বড়ো জনগোষ্ঠীয়ে চাং ঘৰ নাসাজে যদিও বানৰ পৰা বাচিবলৈ চাং ঘৰ সাজিছে। সেই চাং ঘৰবোৰো গেৰমেৰে নৈৰ বালিয়ে পোতি মাটিৰ ঘৰ যেন কৰিছে। মোৰ পৰিদৰ্শন কালত কেইজনমান বড়ো ডেকাই নাৱেৰে মূল পথত উঠিছে। গাঁও খন মই ২০০০ চনৰ পৰা দেখিছোঁ। তেতিয়া বালিয়ে পোতা পথাৰবোৰ শালিতলি আছিল। হঠাৎ এই বিপৰ্যয়ৰ কাৰণ গছ তহিলং কৰা। ঘৰে ঘৰে পৰ্টেল খুলি দায়বদ্ধতাৰ পৰিচয় দিয়া সকলে এইবোৰ ঢুকি পোৱাগৈ নাই। সেয়েহে সমস্যাটো মোৰ ফালৰ পৰাই উপস্থাপন কৰিলোঁ। মাণিকপুৰে বালিৰ তলতে কঁকবকাই থাকিব নে!?