অ-সম মোৰ "আচাম" দেশ
ওখোৰা-মোখোৰা নহয় কেৱল
কোনো দেশ সমকক্ষ নহয়
মোৰ দেশৰ স'তে ৷
ঐস্বৰ্য্য-বিভূতি
না-না জাতি
অনেক ধৰ্ম
মেটমৰা সম্পদ
আৰু
উদাৰতা সাৱটি
মহিমামন্দিত
বিশ্ব বন্দিত
মোৰ অ-সম
অসম দেশ ৷
অসম মাটিৰ স্বৰ্গ
অসম অভেদ্য দূ্ৰ্গ
ভাৰতৰ পূৱত জিলিকিছিল
অপূৰ্ব জ্যোতিৰে
প্ৰাগজ্যোতিষপুৰ হৈ
পিতা ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ
পলসত গজা
সভ্যতাৰ পুলিটো
বাঢ়ি গৈয়েই আছিল
লহ-পহ কৈ ৷
"ঘটোৎকচ" "ভগদত্ত" কিম্বা "নৰক"ৰ
দূৰ্জেয় শকতিৰে জিলিকি আছিল
অ-সম, তুলনাবিহীন দেশ ৷
আহিছিল স্বৰ্গদেও পাহাৰটোৰ পাৰ হৈ
সোণৰ জখলা বগাই
সোণালী শস্যৰ দেশ
"ম্যুংদুন চ্যুনখাম"লৈ ৷
সাজিছিল নগৰ
গঢ়িছিল
গঢ়িছিল দেশ
খেদিছিল মোগল ৷
শংকৰ-মাধৱে জুৰিছিল
বৰগীত
আজানদেউ চাহেৱে জিকিৰ ৷
যদিও অসমান পাহাৰ-পৰ্বতেৰে
তথাপি সাৱটি সকলোকে সমানে
বৈ আছিল চিৰিলুইত
অ-সম মৰম বিলাই
মোৰ অসম দেশত ৷
আহিছিল না না জন
না না বেশত ৷
আমি উদাৰ জাতি
বহুৱালো সকলোকে
বৰঘৰত
বৰপীৰা পাৰি ৷
বদনৰ আহ্বানত
আহিল মান
শেষ হ'ল দেশৰ সন্মান
মাৰ গ'ল পূৱৰ বেলি
পশ্চিমৰ ক'লা আন্ধাৰে
ধৰিলে চানি ৷
আছিল স্বাধীন মোৰ দেশ
হ'ল পৰাধীন ৷
মৈদামৰ শেষ সম্পদকণো
লৈ গুছি গ'ল বৃটিছ
দি গ'ল
গণনতন্ত্ৰৰ "পলিটিক্স"
ভাৰতৰ মানচিত্ৰত
কুকুৰাৰ ডিঙিটো লগাই
কোনো মতে ওলমি থাকিল
মোৰ দেশ ৷
আছিল সাত
সাতভনী মিলি-জুলি
ছ জনীক খেদিলে
চুলিত ধৰি ৷
আৰম্ভ হ'ল কেৱল
কামোৰা কামোৰা কামোৰি
প্ৰাগজ্যোতিষপুৰ
কিম্বা অসম
হৈ পৰিল " আচাম"
আহ
যি যেনেকৈ পাৰ সোমাই আহ
আমি বৰ উদাৰ
সকলোকে চাম ৷
কাৰণ
এই খন "আচাম"
অ-সম নহয় আৰু মোৰ দেশ
স্বজনৰ ৰূপত সকলোৰে চদ্মৱেশ ৷
আহ কোন ক'ত আছ?
সকলোকে চাম
বৰ পীৰা পাৰি বহুৱাম
এইখন 'আচাম"
৫ ডিচেম্বৰ ১৭
ওখোৰা-মোখোৰা নহয় কেৱল
কোনো দেশ সমকক্ষ নহয়
মোৰ দেশৰ স'তে ৷
ঐস্বৰ্য্য-বিভূতি
না-না জাতি
অনেক ধৰ্ম
মেটমৰা সম্পদ
আৰু
উদাৰতা সাৱটি
মহিমামন্দিত
বিশ্ব বন্দিত
মোৰ অ-সম
অসম দেশ ৷
অসম মাটিৰ স্বৰ্গ
অসম অভেদ্য দূ্ৰ্গ
ভাৰতৰ পূৱত জিলিকিছিল
অপূৰ্ব জ্যোতিৰে
প্ৰাগজ্যোতিষপুৰ হৈ
পিতা ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ
পলসত গজা
সভ্যতাৰ পুলিটো
বাঢ়ি গৈয়েই আছিল
লহ-পহ কৈ ৷
"ঘটোৎকচ" "ভগদত্ত" কিম্বা "নৰক"ৰ
দূৰ্জেয় শকতিৰে জিলিকি আছিল
অ-সম, তুলনাবিহীন দেশ ৷
আহিছিল স্বৰ্গদেও পাহাৰটোৰ পাৰ হৈ
সোণৰ জখলা বগাই
সোণালী শস্যৰ দেশ
"ম্যুংদুন চ্যুনখাম"লৈ ৷
সাজিছিল নগৰ
গঢ়িছিল
গঢ়িছিল দেশ
খেদিছিল মোগল ৷
শংকৰ-মাধৱে জুৰিছিল
বৰগীত
আজানদেউ চাহেৱে জিকিৰ ৷
যদিও অসমান পাহাৰ-পৰ্বতেৰে
তথাপি সাৱটি সকলোকে সমানে
বৈ আছিল চিৰিলুইত
অ-সম মৰম বিলাই
মোৰ অসম দেশত ৷
আহিছিল না না জন
না না বেশত ৷
আমি উদাৰ জাতি
বহুৱালো সকলোকে
বৰঘৰত
বৰপীৰা পাৰি ৷
বদনৰ আহ্বানত
আহিল মান
শেষ হ'ল দেশৰ সন্মান
মাৰ গ'ল পূৱৰ বেলি
পশ্চিমৰ ক'লা আন্ধাৰে
ধৰিলে চানি ৷
আছিল স্বাধীন মোৰ দেশ
হ'ল পৰাধীন ৷
মৈদামৰ শেষ সম্পদকণো
লৈ গুছি গ'ল বৃটিছ
দি গ'ল
গণনতন্ত্ৰৰ "পলিটিক্স"
ভাৰতৰ মানচিত্ৰত
কুকুৰাৰ ডিঙিটো লগাই
কোনো মতে ওলমি থাকিল
মোৰ দেশ ৷
আছিল সাত
সাতভনী মিলি-জুলি
ছ জনীক খেদিলে
চুলিত ধৰি ৷
আৰম্ভ হ'ল কেৱল
কামোৰা কামোৰা কামোৰি
প্ৰাগজ্যোতিষপুৰ
কিম্বা অসম
হৈ পৰিল " আচাম"
আহ
যি যেনেকৈ পাৰ সোমাই আহ
আমি বৰ উদাৰ
সকলোকে চাম ৷
কাৰণ
এই খন "আচাম"
অ-সম নহয় আৰু মোৰ দেশ
স্বজনৰ ৰূপত সকলোৰে চদ্মৱেশ ৷
আহ কোন ক'ত আছ?
সকলোকে চাম
বৰ পীৰা পাৰি বহুৱাম
এইখন 'আচাম"
৫ ডিচেম্বৰ ১৭
Comments
Post a Comment