পৰমায়ু
সিঁচিছিলো হে
বৰকৈ পোখালে
বুকুখন যে মোৰ পলসুৱা
ভালপোৱাৰ বোকা মাটিৰে ৷
দিগবলয়ত
ৰান্ধনী বেলিৰ সকিয়নি
বুকুত বোৱাৰী পুৱাৰ আৰম্ভনী ৷
গছ মাটি আৰু মানুহ
শইচ আৰু পানী
পৃথিৱী জীপাল
বুকুত শুকান মৰুভূমি ৷
এজাৰ কাঠৰ নাও
নিজান ঘাটত,
সাতপুৰুষ পুৰণি ৷
প্ৰতিটো দিনেই
আয়ুসৰ কৰুণ সামৰণি ৷
Comments
Post a Comment