এঠেঙীয়া বিতচকু

এঠেঙীয়া বিতচকু

তেজৰ তলত দুখ
শাওনৰ নৈৰ দৰে
হুমুনিয়াহৰ ঢল তলমল
সিপাৰৰ ঘাটতত
ৰান্ধনী বেলি যেন
তোৰ বিদায়ী মুখ ৷৷


শিতানত শিমলু তুলাৰ গাৰু
মন হে কমোৱা তুলা
বনাই থকা চিলনীৰ দৰে ৷
নাচাও বুলিলে তোৰ মুখ
স্মৃতিবোৰ মনৰ জপনা খুলি

সোমাই আহে বাৰে বাৰে ৷
বুকুৰ বেৰ চাই কটা খিৰিকিখন জপাই থ'লো
ক'ৰ পৰা জানো জলঙা সৰকি সুমাই আহে
জ্বলা মমৰ শেষ পোহৰ যেন

এধানি ৰ'দ ৷৷
স্মৃতি যেন সুস্বাদু চুইংগাম এটা
যেন চোবায়েই থাকিম তাৰ
ৰসহীন শাহ ৷
দুখৰ চৰাই এটাই কূটা কঢ়িয়াইছে অবিৰত

বুকুৰ বকুলত সাজিব তাৰ
প্ৰজন্মৰ বাবে বাহ ৷
পঢ়াৰ মেজত এঠেঙ ভঙা বিতচকু
পংগুত্ব সাৱটি পৰি আছে নিৰৱে
মই জপাই মেলিছো মনৰ চকু ৷৷