ভোগালী আপদীয়া অপদ্য


নাই অ’

শুনা নাই আইতাৰ ঢেকী শালত

ঢেংকুলুচ মাত ৷
নচা নাই বঢ়নি মাৰিয়ে
চিৰাৰ খোলাত দীঘল হাতৰ চোলা পিন্ধি বহা নাই পেহী।
ঢেকীৰ নেজত বহি খেলা নাই মইনাই
কলি ঔচ বগী ঔচ ধুপুচ।
নাই সলোৱা কোমল চাউলৰ বাবে ঢেকীৰ থোৰা
লগোৱা নাই সান্দহৰ বাবে গোল থোৰাত, ককাই।
খুৱলি আৰু ওখন মাৰিৰ নাই কাজিয়া
নিতাল পিঠাৰ খোলা
গোহালীত গৰু নাই
বাঁহৰ চুঙাৰ দৈ অথবা চুঙা পিঠা
ঘিলা পিঠা, তিল পিঠা, ফেনী পিঠা
খোলাচপৰীয়া, মাহ-কড়াই নাই
কাঠ আলু, মোৱা আলু, জপৰা আলু ক’ত পায়?


খালি মোনা হাতত লৈ দেউতা বজাৰ’লে যায়

শ্বপিং মলত হেনো ‘পেকেজিং’ বিহু পায়।

ঠালত সজাই বাইদেৱে "চেল্ফি" তুলি যায়

লাইক কমেন্টৰ উজানেই উঠি যায়।


দাদাহঁতে ঘৰ সাজে পথাৰত

তমালৰ গাঁঠি কি চিনিকে নাপায়।

হাজিৰালে মানুহ মাতি সাজে ভেলা ঘৰ

চেনেলৰ কেমেৰাৰ আগত কি যে খৰ-ধৰ।


আজিকালি ভোগ থাকে চহৰৰ দোকানত

আজিকালি ৰং থাকে ৰঙা পানীৰ বটলত

‘ডি জে’ৰ চাউণ্ড

বে সুৰা গান

মুৰ্গিৰ ঠেং, ৰাতিপুৱাৰ ‘হেং’

লিভাৰৰ দৰৱ কিনে ফাৰ্মাচি দোকানত।


বাগী কুঠাৰ নাই

গাঁৱত ডেকা নাই

আছে গৈ কেৰেলাত

ঠেতেলা বেঙেনা খাই

মাক হঁতে খুলি ৰাখি হেপাহৰ নঙলা

বাট চাই আহিব পুতাই

পিছে ভোগ নাই

আছে ভোগি

আকাল আৰু হাঁহাকাৰ ৷

টি ভিৰ পৰ্দাত

বৰ বৰ মাছৰ উজান

জুহালত নাই দৰিকণা

ঈশ্বৰো যে দিন কণা

নেদেখে কেতিয়াও

দুখীয়াৰ কপাল।

-বিনয় 12 জানুৱাৰী 2018

Comments

Popular posts from this blog

Udar Axomiya ( উদাৰ অসমীয়া)

বালিয়ে পোতা এখন গাঁৱৰ কথা। - বিনয় কৃষ্ণ তামুলী ফুকন "গেৰমে" ভূচিত্ৰাৱলীত নথকা এখন সৰু নৈ। নৈ বুলি ক'বলৈ বেয়াই লাগে। খৰালি কালত সাপৰ নেগুৰ যেন। কিছু সময়ত পানী নাথাকেই। পানী নথকা সময়ত পাৰৰ গঞাই নৈৰ বুকুত গাঁত খান্দি খোৱা পানী, গা পখলা পানী মানে দৈনন্দিন জীৱনৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পানী সংগ্ৰহ কৰে। নৈ খনৰ অৱস্থিতি অসম অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ধেমাজি জিলা সীমান্তৱৰ্তী নলবাৰী গাঁও পঞ্চায়ত। নৈ খনৰ সংগম হৈছে গোগামুখৰ পৰা প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ পূৱে বৈ থকা "ন-নদী" স'তে । কিন্তু বাৰিষাৰ কালছোৱাত নৈ খন অবাধ্য হয়। সাপৰ নেগুৰ যেন নৈ খনে কাল মূৰ্তি ধৰে। অৰুণাচলৰ পাহাৰত বৰষুণ দিলেই গেৰমে নৈ খন বিস্তাৰিত হয়। পাহাৰত গছ গছনি কাটি তহিলং কৰাৰ ফলত বালি আৰু বালি কঢ়িয়াই আনে গৰমেই । ফল ভোগে নামনিৰ গাঁও বোৰে। তেনে এখন গাঁৱৰ নাম ধেমাজি জিলাৰ বৰদলনি উন্নয়ন খণ্ডৰ নলবাৰী পঞ্চায়তৰ মানিকপুৰ গাঁও। বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকৰ বসতি এই গাওঁ খনৰ অৱস্থা এতিয়া তথৈবচ। গাঁও খন চাবলৈ গৈ দেখিলো ঘৰবোৰ পোত গ'ল। বড়ো জনগোষ্ঠীয়ে চাং ঘৰ নাসাজে যদিও বানৰ পৰা বাচিবলৈ চাং ঘৰ সাজিছে। সেই চাং ঘৰবোৰো গেৰমেৰে নৈৰ বালিয়ে পোতি মাটিৰ ঘৰ যেন কৰিছে। মোৰ পৰিদৰ্শন কালত কেইজনমান বড়ো ডেকাই নাৱেৰে মূল পথত উঠিছে। গাঁও খন মই ২০০০ চনৰ পৰা দেখিছোঁ। তেতিয়া বালিয়ে পোতা পথাৰবোৰ শালিতলি আছিল। হঠাৎ এই বিপৰ্যয়ৰ কাৰণ গছ তহিলং কৰা। ঘৰে ঘৰে পৰ্টেল খুলি দায়বদ্ধতাৰ পৰিচয় দিয়া সকলে এইবোৰ ঢুকি পোৱাগৈ নাই। সেয়েহে সমস্যাটো মোৰ ফালৰ পৰাই উপস্থাপন কৰিলোঁ। মাণিকপুৰে বালিৰ তলতে কঁকবকাই থাকিব নে!?