গণতন্ত্ৰৰ মন্ত্ৰ

বেৰত ওলমি থকা মুক্তি যুঁজাৰু ককাৰ সম্পদ
এখন তাম্ৰ পত্ৰ ,
সেন্দুৰহীন ওকা কঁপালৰ কোনো সৈনিকৰ পত্নীৰ শুভ্ৰ সাজ
আলমাৰিত জাপি থোৱা সৈনিকৰ
তেজ লগা পোচাক
তাৰ ফচল গণতন্ত্ৰ ৷৷

প্ৰজা হিতৈষি শাসক
হ'ব শান্তি আৰু উন্নয়ণৰ বাহক
নিচলা প্ৰজাৰ দূৰ্দিনবোৰৰ শেষ হওক
সকলোৱে আঁওৰাব প্ৰাপ্তিৰ মন্ত্ৰ
আহঃ কি মহান উদ্দেশ্য ৷

বিধেয়ক হ'ব বিধি
হ'ব আইন
অন্যায়কাৰীৰ "ফাইন"
ন্যায় দণ্ড হাতে ধৰি
সকলোকে এক কৰি
দৌৰাৱ দেশক
জনতাই পাতিব ৰজা
বৰ মজা বৰ মজা ৷
ভোটৰ শেষত হামখুৰি খাই পৰে
নেতাই কঁকালত গোৰ মাৰে
তোলৈ মোলৈ একো নাথাকে
নিজলৈকে নুজোৰে
এহঃ বৰ  মজা বৰ মজা ৷

"হাম হুংগে কামিয়াব"
হৈ যায় কামিয়াৱ সিহঁত
ঐশ্বৰ্য্যৰ পাহাৰ গঢ়ে
জনতা হে ভোকত মৰে ৷
আমাৰ চৌকাত নজ্বলে জুই
ৰাইজৰ ৰজাৰ গাড়ীত
ৰঙা ৰঙা লাইট জ্বলে ৷

প্ৰতিশ্ৰুতিৰ সংলাপ
ভোকাতুৰৰ প্ৰলাপ
নোপোৱাৰ বিলাপ
বৃন্দ গান এটা হৈ বাজি থাকে অহৰ্নিষ
নতুন স্বাধীনতা বিচাৰি যোৱা ল'ৰাটোলৈ বাট চাই
দুখুনী মাকৰ চকুৰ বিষ ৷

নচলে যদি দেশ
নিদিয়ে কোনেও আগুৱাই যোৱাৰ নিৰ্দেশ
দিয়ে বন্ধ ৷
আগুৱাব খোজিলে পাবা দণ্ড
নেতাৰ পুতলা জ্বলে
একো নচলে
স্থবিৰাই যেন উন্নতিৰ মূল মন্ত্ৰ ৷

বিগুল আৰু বিকুল  বোৰ বাজি উঠে
জনতাৰ দুখত ত্ৰিৰংগ কঁপি উঠে
তাৰ তলতেই ভাষণ চলে
কোন ৰজা হ'লে
কিমান ঘটিব টকা
তাৰ অংক চলে
আন্ধাৰ গলিবোৰত মম জ্বলে
কোনোবা ভোকাতুৰা নাৰীৰ চকুত
আশাৰ পোহৰ জ্বলে
সংস্থাপনহীন যুৱক জনৰ মগজ জ্বলে
সিয়ো অকংকে কৰে
কিমান দিলে টেবুলে টেবুলে
জনতাই চাৰ চাৰ বোলা
এটা চাকৰি কিনিব পাৰি অনায়াসে ৷
কোন বিষয়াক পতাব পাৰিলে
সিয়ো গাব পাৰিব
"হাম হুংগে কামিয়াব এক দিন… "

জতাৰ মনত নাই বিশ্বাস
পাঁচ বছৰীয়া আস্বাস
কোন দিনা বা হ'ব "কামিয়াব"?
সিহঁতেও কেতিয়াবা গাব পাৰিব নে -
"মন মে হে বিশ্বাস
পুৰা হে বিশ্বাস………"
         -বিকৃতাফু ২৬ জানুৱাৰী ১৮

Comments

Popular posts from this blog

Udar Axomiya ( উদাৰ অসমীয়া)

বালিয়ে পোতা এখন গাঁৱৰ কথা। - বিনয় কৃষ্ণ তামুলী ফুকন "গেৰমে" ভূচিত্ৰাৱলীত নথকা এখন সৰু নৈ। নৈ বুলি ক'বলৈ বেয়াই লাগে। খৰালি কালত সাপৰ নেগুৰ যেন। কিছু সময়ত পানী নাথাকেই। পানী নথকা সময়ত পাৰৰ গঞাই নৈৰ বুকুত গাঁত খান্দি খোৱা পানী, গা পখলা পানী মানে দৈনন্দিন জীৱনৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পানী সংগ্ৰহ কৰে। নৈ খনৰ অৱস্থিতি অসম অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ধেমাজি জিলা সীমান্তৱৰ্তী নলবাৰী গাঁও পঞ্চায়ত। নৈ খনৰ সংগম হৈছে গোগামুখৰ পৰা প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ পূৱে বৈ থকা "ন-নদী" স'তে । কিন্তু বাৰিষাৰ কালছোৱাত নৈ খন অবাধ্য হয়। সাপৰ নেগুৰ যেন নৈ খনে কাল মূৰ্তি ধৰে। অৰুণাচলৰ পাহাৰত বৰষুণ দিলেই গেৰমে নৈ খন বিস্তাৰিত হয়। পাহাৰত গছ গছনি কাটি তহিলং কৰাৰ ফলত বালি আৰু বালি কঢ়িয়াই আনে গৰমেই । ফল ভোগে নামনিৰ গাঁও বোৰে। তেনে এখন গাঁৱৰ নাম ধেমাজি জিলাৰ বৰদলনি উন্নয়ন খণ্ডৰ নলবাৰী পঞ্চায়তৰ মানিকপুৰ গাঁও। বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকৰ বসতি এই গাওঁ খনৰ অৱস্থা এতিয়া তথৈবচ। গাঁও খন চাবলৈ গৈ দেখিলো ঘৰবোৰ পোত গ'ল। বড়ো জনগোষ্ঠীয়ে চাং ঘৰ নাসাজে যদিও বানৰ পৰা বাচিবলৈ চাং ঘৰ সাজিছে। সেই চাং ঘৰবোৰো গেৰমেৰে নৈৰ বালিয়ে পোতি মাটিৰ ঘৰ যেন কৰিছে। মোৰ পৰিদৰ্শন কালত কেইজনমান বড়ো ডেকাই নাৱেৰে মূল পথত উঠিছে। গাঁও খন মই ২০০০ চনৰ পৰা দেখিছোঁ। তেতিয়া বালিয়ে পোতা পথাৰবোৰ শালিতলি আছিল। হঠাৎ এই বিপৰ্যয়ৰ কাৰণ গছ তহিলং কৰা। ঘৰে ঘৰে পৰ্টেল খুলি দায়বদ্ধতাৰ পৰিচয় দিয়া সকলে এইবোৰ ঢুকি পোৱাগৈ নাই। সেয়েহে সমস্যাটো মোৰ ফালৰ পৰাই উপস্থাপন কৰিলোঁ। মাণিকপুৰে বালিৰ তলতে কঁকবকাই থাকিব নে!?