আত্মদীপ কোনেও নুসুধে "আছেনে কুশলে তোৰ আত্মা" নুসুধে কোনেও বুকুত কঢ়িয়াই ফুৰা কাঁইট যেন ভাৱনা বোৰৰ কথা ৷ কি আত্মীয় কি অনাত্মীয় কি বঙহ দেখে মাথো বাহ্যিক মঙহ ৷ নেদেখে মঙহৰ আঁৰৰ কলিজা আত্মাৰ গোপনত মানুহ বৰ অকলশৰীয়া নিজে ৰচা নাটৰ নিজেই গায়ন, বায়ন ভাৱৰীয়া ৷ ওপজাৰ পৰা মৰণলৈ বোৱা নৈখনত এক অকলশৰীয়া নাৱৰীয়া ৷ - বিকৃতাফু
Posts
নিষিদ্ধ ভাৱনাবোৰ ভাৱনাৰে মই স্বাধীন নুসুধিবা মোক মই কি ভাবিম, নাভাবিম ৷ ভাৱনাত মই গুছি যাব পাৰো বেহেস্ত, স্বৰ্গ, হেভেন নতুবা বৈকুণ্ঠলৈ গুছি যাব পাৰো নিষিদ্ধ গলি অথবা ৰঙা পোহৰৰ চুবুৰীলৈ, সাতখন পাতালৰ অটললৈ নাইবা নকৰ কুণ্ডলৈ ৷ নৈৰ দৰে ভাৱৰো থাকে নিৰৱধি গতি নাই পৰিধি বৈ যাব পাৰে ভাৱনা পাৰ ভাঙি ৷ পৰ্বত, পাহাৰ, ভৈয়াম, পাহাৰ মহতিয়াই পাৰ ভাঙি, মাথাউৰি চিঙি যদি বয় নৈ ভৱনাওতো যাব পাৰে উটি বুৰি আপোন মনা কৈ ৷ নিজৰ নিজানত ভাবিব পাৰি শালীন অশালীন কিম্বা নিষিদ্ধ ৷ নিসিদ্ধতাৰ সংজ্ঞা বিচাৰি থমকি নৰয় ভাৱনা কাৰ বাবে নিষিদ্ধতা? প্ৰকাশৰ যোগ্যতা হীন ভাৱনা মানেইতো নিসিদ্ধ নহয় যি আহিব পাৰে মনৰ গোপনত, সপোনত, দিঠথকত ৷ প্ৰেয়সীৰ জৰায়ুত আনৰ ভ্ৰুণৰ দৰে একলা একলাকৈ বাঢ়িব পাৰে সংগোপনে নিষিদ্ধ ভাৱনা ৷ ভাৱনা স্বাধীন শাসনহীন আত্মাতে বিলিন ৷ নুবুজে যি নিষিদ্ধতা কি শালীনতা কি মনৰ গোপনত যি বাঢ়ি আহে চকুমুদি ভাবিব পাৰি যি মুখ খোলি ক'ব নোৱাৰি সি ভাৱনা হ'ব পাৰে সৃষ্টিশীল অথবা বিধ্বংসী খুলি কুৰুকি খাই পেলাব পাৰে আত্মাক অথবা গঢ়ি তুলিব পাৰে আত্ম সন্তুষ্টিৰ বিশাল চাপৰি
গণতন্ত্ৰৰ মন্ত্ৰ বেৰত ওলমি থকা মুক্তি যুঁজাৰু ককাৰ সম্পদ এখন তাম্ৰ পত্ৰ , সেন্দুৰহীন ওকা কঁপালৰ কোনো সৈনিকৰ পত্নীৰ শুভ্ৰ সাজ আলমাৰিত জাপি থোৱা সৈনিকৰ তেজ লগা পোচাক তাৰ ফচল গণতন্ত্ৰ ৷৷ প্ৰজা হিতৈষি শাসক হ'ব শান্তি আৰু উন্নয়ণৰ বাহক নিচলা প্ৰজাৰ দূৰ্দিনবোৰৰ শেষ হওক সকলোৱে আঁওৰাব প্ৰাপ্তিৰ মন্ত্ৰ আহঃ কি মহান উদ্দেশ্য ৷ বিধেয়ক হ'ব বিধি হ'ব আইন অন্যায়কাৰীৰ "ফাইন" ন্যায় দণ্ড হাতে ধৰি সকলোকে এক কৰি দৌৰাৱ দেশক জনতাই পাতিব ৰজা বৰ মজা বৰ মজা ৷ ভোটৰ শেষত হামখুৰি খাই পৰে নেতাই কঁকালত গোৰ মাৰে তোলৈ মোলৈ একো নাথাকে নিজলৈকে নুজোৰে এহঃ বৰ মজা বৰ মজা ৷ "হাম হুংগে কামিয়াব" হৈ যায় কামিয়াৱ সিহঁত ঐশ্বৰ্য্যৰ পাহাৰ গঢ়ে জনতা হে ভোকত মৰে ৷ আমাৰ চৌকাত নজ্বলে জুই ৰাইজৰ ৰজাৰ গাড়ীত ৰঙা ৰঙা লাইট জ্বলে ৷ প্ৰতিশ্ৰুতিৰ সংলাপ ভোকাতুৰৰ প্ৰলাপ নোপোৱাৰ বিলাপ বৃন্দ গান এটা হৈ বাজি থাকে অহৰ্নিষ নতুন স্বাধীনতা বিচাৰি যোৱা ল'ৰাটোলৈ বাট চাই দুখুনী মাকৰ চকুৰ বিষ ৷ নচলে যদি দেশ নিদিয়ে কোনেও আগুৱাই যোৱাৰ নিৰ্দেশ দিয়ে বন্ধ ৷ আগুৱাব খোজিলে পাবা দণ
প্ৰথম বৰষুণ
ধূলিয়ৰী শুকান পৃথিৱীৰ দুখত গোটেই ৰাতি কান্দিলে আকাশে বিয়পি পৰিল চকুপানী বিৰিখৰ পাতত কঁপালে বুকুৰ চৰাইৰ পোৱালী এজাক সেমেকা বতাহে ৷ পকা পাত বোৰ সৰি পৰিল সংগোপনে ধোৱাই দিলে সেউজীয়াবোৰ প্ৰথম জাক বৰষুণে পকা পাতৰ উচুপনি আৰু কোনে শুনে! ? চালত বৰষুণ পিচলি পৰিছে পানীৰপচাত মই মেলিদিছোঁ মলিয়ন হাত ৷ চাটক পক্ষী এটাৰ দৰে তৃষ্ণাতুৰ জীৱন ৷ কাঁইটতহে পৰে ফুললৈ মেলা হাত ৷ মেঘবোৰে উচুপে কি বেদনাত মেঘৰ কণ্ঠত কাৰ গভীৰ মাত? গাজনীবোৰ যেন আকাশৰ নোপোৱাৰ আৰ্তনাদ ৷ গাভৰু বিজুলীলৈ মেঘৰ ভয় জানোচা দুষ্ট গাজনীয়ে তাইক আপোন কৰি লয় ৷ গ'লটো ৰাতি আকাশে কান্দিলে লাগি ৰ'ল সেই চকুপানী গছে-পাতে, ফুলে-কাঁইটে ৷ -বিকৃতাফু ২৫ জানুৱাৰী
প্ৰেমৰ কথা
জপাই থোৱা খিৰিকি খন কোনে আঁজুৰি খোলিলে বুকুৰ কোনে মাৰিলে হি বিজুলী এচাটি চকুৰ ? চালৰ ফুটাৰে উৰুখনি পৰিছে প্ৰেমৰ অদেখা দৃষ্টিও হ'ব পাৰে ইমান কৰুণ ৷ উদ্বাস্ত মনৰ ঠিকনা বিচাৰি ক'ৰ ডাকোৱাল তাৰ হাতত প্ৰেমৰ চিঠি এগাল বিচাৰি নাপায় ঠিকনা অঘৰী প্ৰেমিকৰ ঠিকনা বিচৰা কি যে পয়মাল ৷ সৰিয়হৰ পথাৰ ডৰাৰ সিপাৰেই তাৰ ঘৰ হালধীয়া পকা পাতৰ চিঠিত প্ৰেমৰ আখৰ স্মৃতি কেতিয়াবা চফলা নৈ কেতিয়াবা বনজুই পুৰি ছাঁই কৰে প্ৰেমৰ ঘৰ ঠিকনা বিহীন হয় প্ৰেমিক হৃদয় ঠিকনা বিচৰা ডাকোৱালটোৰ ওভোটনি খোজত বৰ খৰ ধৰ ৷ যৌনৱৰ সেউজীয়া ডাক বাকচটোত মামৰে ধৰিছে কলিজাৰ চাপ থকা চিঠিবোৰৰ স্মৃতিয়ে তাক আমনি কৰিছে পৌঢ় বাকচটোৰ গাত সেউজীয়া শেলুৱৈ এসোপা গজিছে ৷ -বিকৃতাফু ২৪ জানুৱাৰী ১৮
স্বপ্ন ভংগ ১৷ সপোনৰ প্ৰথম স্বৰ্ত্ব টোপনি টোপনিৰ নিৰ্জনতা তই চাগে সপোন দেখিছ নতুন নতুন সপোন সেয়ে ইমান মৌনতা ৷ ২৷ বুকুৰ জীৰ্ণ কুঠৰিত এটা অকলশৰীয়া মকৰা লালসাৰ জাল গুঠি নিৰৱে ৰৈ আছে নিৰৱতাই যে তাৰ প্ৰাপ্তিৰ যাদু কাঠি সি গুণ গুণাব নোৱাৰে প্ৰাপ্তিৰ গান বজাব নোৱাৰে সুখৰ সুহুৰি গল খেকাৰী এটা মৰিলেও যে নাহিব কাষ চাপি আকাংক্ষাৰ ভোগ যাৰ বাবে সি সাজিছে জাল জীৱনজুৰি ৷ ৩ ৷ স্বপ্ন ভংগ হ'বলৈ সপোনেই নেদেখিলো কোনোদিন কালিজাৰ স'তে ওমলি ওমলি পাৰ কৰোঁ যত দূৰ্দিন দিবা স্বপ্নৰ বাবেওচোন নাই জিৰণী বুকুত যে বাজিয়েই থাকে শোকৰ চিগা তাঁৰৰ বীণ ৷৷ -বিকৃতাফু ২২ জানুৱাৰী ১৮
এঠেঙীয়া বিতচকু
এঠেঙীয়া বিতচকু তেজৰ তলত দুখ শাওনৰ নৈৰ দৰে হুমুনিয়াহৰ ঢল তলমল সিপাৰৰ ঘাটতত ৰান্ধনী বেলি যেন তোৰ বিদায়ী মুখ ৷৷ শিতানত শিমলু তুলাৰ গাৰু মন হে কমোৱা তুলা বনাই থকা চিলনীৰ দৰে ৷ নাচাও বুলিলে তোৰ মুখ স্মৃতিবোৰ মনৰ জপনা খুলি সোমাই আহে বাৰে বাৰে ৷ বুকুৰ বেৰ চাই কটা খিৰিকিখন জপাই থ'লো ক'ৰ পৰা জানো জলঙা সৰকি সুমাই আহে জ্বলা মমৰ শেষ পোহৰ যেন এধানি ৰ'দ ৷৷ স্মৃতি যেন সুস্বাদু চুইংগাম এটা যেন চোবায়েই থাকিম তাৰ ৰসহীন শাহ ৷ দুখৰ চৰাই এটাই কূটা কঢ়িয়াইছে অবিৰত বুকুৰ বকুলত সাজিব তাৰ প্ৰজন্মৰ বাবে বাহ ৷ পঢ়াৰ মেজত এঠেঙ ভঙা বিতচকু পংগুত্ব সাৱটি পৰি আছে নিৰৱে মই জপাই মেলিছো মনৰ চকু ৷৷