আন্ধাৰে-জোনাকে (Andhar a Zonak a)

সময়ৰ সৌ ডাক বাকচটো দেখিছা? কোনে দিয়ে কাৰ ঠিকনাত চিঠি? মাকে পুত্ৰলৈ। পুত্ৰই প্ৰেয়সীলৈ ল'ৰাটোৱে দেউতাকলৈ... ৰুগীয়া বৃদ্ধ মানুহবোৰেও লিখে চিঠি - ঈশ্বৰলৈ। থাকেনে ঈশ্বৰৰ ঠিকনা? ফোঁট লয় নে টুপি পিন্ধে ঈশ্বৰে নে ক্ৰচবৃদ্ধ হৈ ওলমি ৰয় তামৰঙী আকাশৰ তলত?  ঈশ্বৰ বাৰু জীৱিত নে মৃত? আউট ডেটেদ ঈশ্বৰৰ নাই এটা স্মাৰট ফোন, ৱাটচএপ, মেচেঞ্জাৰ, ই - ঠিকনা । গতিকে চিঠিকে লিখিবা। (মৃত মানুহ হেনো ঈশ্বৰৰ ঘৰত থাকে) মোলৈ এখন চিঠি লিখিবা সমষ্ট ঘৃণা আৰু আৱেগ ঢালি মোৰ নিকৃষ্টতাৰ প্ৰমাণ পত্ৰ যেন। মৃতকৰো থাকে ডাক ঠিকনা? দি দিবা সৌ সময়ৰ ডাক বাকচত। কি ঠিকনা লিখিবা তাত? মাৰফৎ - ঈশ্বৰৰ ঘৰ? ডাক সূচকাংকত লিখিবা শূন্য, শূন্য.... মহা শূন্য।

সম্প্ৰতি মই এখন জন শূন্য চহৰ অভিমুখে ধাৱমান। বহুত মানুহৰ ভীৰৰ মাজত একাকীত্বৰ মদিৰা পি পি ঢলং ঢপং কৈ মই গৈ আছোঁ। কেতিয়াবা দৌৰিছোঁ কেতিয়াবা খোজ কাঢ়িছোঁ বহুৱা বাইছো কুমজেলেকুৱাৰ দৰে। সম্প্ৰতি মই নিজৰ মূল্যাংকন কৰিছোঁ কেতিয়াবা পৰি আছোঁ পদ পথত কেতিয়াবা প্লেটফৰ্মত জীৱনক চুই চাব খোজিছোঁ। গোঁ গোঁ, গুণ গুণ আৰু মোৰ তৃতীয় লিংগৰ হাত চাপৰি। দেশৰ বাবে তেজ দিয়াৰ কথা আছিল তোমাৰ নামত তেজৰ চিঠি লিখাৰ কথা আছিল ধুৰ গোঁৱাৰ ম'হ.. তুমি মখমলি মখমলি সপোনৰ পিছত দৌৰিছা আৰু মই ভোক আৰু টোপনিৰ টনা আঁজোৰাত তৃতীয় লিংগীয় নৃত্য কৰিছোঁ। উজাগৰ নিশা অংক পাতিছো ফলিত। পুনঃপৌনিক সমীকৰণ। সমীকৰণৰটোৱে দাঁত নিকটাইছে উত্তৰত পাতিছোঁ "মই হীনতাত তুমি ইমানেই সুখী।" উপসংহাৰঃ দীঘল দলং এখনৰ ওপৰেৰে গৈছা নে কেতিয়াবা? দলং খনৰ সিটোমূৰত সৰু আকাশ এখন ৰৈ থকা যেন লাগে। সি আচলতে ভ্ৰম।

"তুমি আহিব নালাগে অৰ্ণৱ। মই এই শুভ মূহুৰ্তটোত তোমাক চাব নোখোজোঁ। শুভ কামটোত তুমি বিধি পথালি নিদিবা।" কথাকেইটা কাণতালমৰা গাজনি এটাৰ দৰে তাৰ কাণত বাজি থাকিবলৈ লৈছে যোৱা দুমাহৰ পৰা। কিয়! কিয়? কৰিলে বিখ্যাত ছবি  পৰিচালিকা প্ৰণামী ভাগৱতীয়ে তাৰ লগত এনেকুৱা ব্যৱহাৰ। হ'ব পাৰে সি এটা কেমেৰামেন। কিন্তু গোটেই ছবিখনৰ পৰিচালনা তাৰ নিৰ্দেশনা মতেই হৈছিল। প্ৰণামীৰ নামটো আছিল মাত্ৰ পৰিচালিকা ৰূপে। প্ৰত্যেকটো শ্বট, লকেচন, এংগল আনকি আৰ্ট ডাইৰেক্টশ্যনো তাৰ চিন্তাৰ ফচল আছিল। কাহিনীটো লিখিছিল প্ৰণামী ভাগৱতীয়ে নিজেই।      শিল্প এনেকুৱাই। বিষয়টোৰ লগত জৰিত হৈ পৰিলে, একাত্ম হৈ পৰিলে শিল্পীৰ লক্ষ্য হৈ উঠে সৃষ্টিক নিখুঁত ৰূপ দিয়া। অৰ্ণৱেও তাকেই কৰিছিল। ছবি খনৰ মূহুৰতৰ পৰা সম্পাদনা, ডাৱিং, সংগীত সকলো কামতে ওতঃপ্ৰোত ভাবে জৰিত থাকোঁতে তাৰ এনে লাগিছিল যেন প্ৰণামী নামৰ মানুহজনীৰ ঔৰসত সি এটা সন্তানৰ পিতৃ হ'বলৈ ওলাইছে। ছবি খন তাৰ নিজৰ সন্তানৰ দৰে উপলব্ধি কৰিছিল সি।   প্ৰণামীৰ নিজৰ জীৱনৰ ব্যৰ্থ প্ৰেমৰ কাহিনীটোকে তাই প্ৰথমে উপন্যাস হিচাপে লিখিছিল। কি দৰে তাইৰ প্ৰেমাস্পদে তাই থাকোঁতেও অন্য ন

-বিনয় কৃষ্ণ তামুলী ফুকন      -কালি কেইবজাত অফিচলৈ গৈছিলা? -এঘাৰ বজাত। -মইতো তোমাক ন বজাতে ঘৰত এৰি গৈছিলোঁ। সদায় তুমি দহ বজাত অফিচলৈ যোৱা। কালি কিয় ইমান দেৰিকৈ গ'লা? কোনোবা আহিছিল নেকি ঘৰলৈ? অভিৰঞ্জনৰ প্ৰশ্ন কেইটাই নীলাঞ্জনাক হতাশ কৰিলে যদিও তাই উত্তৰ দি গ'ল। -নাই। গাটো খুউৱ বেয়া লাগিছিল। অফিচলৈ ওলাইয়ো বিচনাত পৰি দিলোঁ। দেৰী হৈ গ'ল। নীলাৰ উত্তৰত অভিৰঞ্জন সন্তুষ্ট হ'ল নে নহ'ল তাই নুবুজিলে। কিন্তু গা-বেয়া লগা বুলি কোৱাতো সি তাইক এবাৰলৈও নুসোধিলে "কি হৈছে তোমাৰ বুলি।" এই কথাটোৱেহে নীলাঞ্জনা মনটো বেয়া কৰি পেলালে। "নীলাঞ্জনা- অভিৰঞ্জন " সৰু চহৰ খনৰ এক আদৰ্শ যুটি। সকলোৰে দৃষ্টিত সুখী দম্পত্তি। দুয়োৰে চৰকাৰী চাকৰি। অভিৰঞ্জনৰ কৰ্মক্ষেত্ৰ ঘৰৰ পৰা প্ৰায় ত্ৰিশ কিলোমিটাৰ নিলগত। নীলাৰ চাকৰি স্থানীয় চহৰ খনতে। স্বচ্ছল জীৱন। ৯ বছৰীয়া পুত্ৰ তন্ময়কলৈ সুখৰ সংসাৰ সিহঁতৰ। তথাপিও যেন নীলাঞ্জনাৰ বুকুৰ কোনোবাএটা কোনত দুখ আছে নীলাৰ। অভিৰঞ্জনে তাইক বুজি নোপোৱাৰ দুখ। উপাৰ্জনৰ এক আহিলা আৰু শৰীৰৰ দাবী পূৰণৰ যন্ত্ৰ হে যেন তাই। তাইৰ শৰীৰ মনৰ খবৰ ল'বলৈ সময়

লগন স্তব্ধ ঘড়ীৰ কাঁটাত সময় প্ৰৱাহিত অথচ জীৱন স্থৱিৰ। নিসংগতা মোৰ জন্মজ লগৰী জীৱন পৰিক্ৰমাত নতজানু শিৰ। এই যে মৃত শামুকৰ খোলাত বন্দী নতুবা লেটা এটাৰ দৰে খোলাত। বিছা হৈ ওপজিলো ওপজিব জানো ফুটুকি পখিলা জীৱন মাথো নিৰৱে সৰি পৰা পকা পাত এখিলা আক্ষেপ নাই বিৰিখৰ নতুন কুঁহি পাত মেলিব প্ৰতিটো বসন্তত। পোহৰত জোনাকীৰ কি দাম?! কিহৰ বাবে পেলাওঁ তেজ-ঘাম? মোৰ বাবে আন্ধাৰ ভাল আত্মাৰ গোপনত নিসংগতাৰে পিব পাৰোঁ বিষাদ ফটিকা নাই কোনো জঞ্জাল।

মোৰ ঠিকনা বিচাৰিছে তেওঁ। হেল্ল, শুনা, তোমাৰ ঠিকনাটো দিয়া। অলপ মৰম পঠাম। কুৰিয়াৰ চাৰ্ভিছত। -হুমম.. কোন? কোন বাৰু তুমি?! -অহঃ পাহৰিলা মোক? মোৰ মাতটোও অচিনাকি এতিয়া তোমাৰ বাবে.. -মাফ কৰিবা । মই যে হৃদয় জয় কৰিবলৈ নিশিকিলো। -প্লিজ ঠিকনাটো দিয়া। -তুমিচোন হৃদয়ত লিখিছিলা মোৰ নাম তেজত আঁকি থৈছিলা মানচিত্ৰ। আজি ঠিকনা বিচাৰি ফ'ন কৰিছা। হাঃ হাঃ হাঃ নৰক নগৰৰ শেষটো বাইলেনৰ জৰাজীৰ্ণ ঘৰটো মোৰ ঠিকনা। অহৰ্নিশে খোলা থাকে বুকুৰ জপনা। (ঠিকনা বিচাৰি ফ'ন কৰা এসময়ৰ এগৰাকী  সুহৃদৰ হাতত)

হৃদয় এক ৰণক্ষেত্ৰ। যুদ্ধ আৰু হৃদয় যদিও পৃথক দুয়োটাকে জিনীবলৈ টান। কিছুমান মানুহে যুদ্ধ জয় কৰে কিছুমানে হৃদয়। কিন্তু যাৰ হৃদয়েই নাই তেওঁৰ কি জীনিবা! শৰীৰৰ? যুদ্ধ জিকিবলৈ যুদ্ধ ক্ষেত্ৰত নামিব লাগিব। হৃদয় জিকিবলৈ? হৃদয় শৰীৰত থাকে। সকলো শৰীৰত কিন্তু হৃদয় নাথাকে। পুনঃ হৃদয় জয় আটাইতকৈ সহজ। কিন্তু হৃদয় বিচাৰি পোৱাটো দুৰুহ। দূৰ্লভ। কঠিন।