নৈ খনক মুকলি কৰি দে:
( ৰঙানৈৰ বানকবলিত সকলৰ হাতত)

কিতাপবোৰ উটি গ'ল অ' মা ৷
মাৰ্কশ্বিট বোৰ
চাৰ্টিফিকেট বোৰ
জ্যামিতিৰ বাকচ
হ'মৱৰ্ক কৰি থৈছিলো হে
বহী খনো লৈ গ'ল
ভাইটিৰ
পুতলা থকা পেন্সিল বক্স
স্কুলৰ বেগ
পানীৰ বটল
সকলো লৈ গ'ল
নৈ খনে ৷
কি পঢ়িম অ' মা?
শৰ্মা চাৰে যে
হমৱৰ্ক নেদেখুৱালে
বৰ লাজ দিয়ে
নৈ খনে বাৰু নাজানিলে নেকি?

দুপৰ নিশা হে আহিবলৈ পালে নে তাই
ইমান মনে মনে অথচ
বিনা অনুমতিত
ঘৰত সোমাই লৈ গ'ল সকলো ৷
তাই নিলাজী নে অবাধ্য অ' মা?
শুনিছো তাইৰ আহিবলৈ মন নাছিল
পঠিয়াই দিলে সিহঁতে বল কৰি ৷
তাই শক্তিশালী যদিও
অবাধ্য নাছিল হেনো
বান্ধি থৈছিল সিহঁতে
তাইৰ বল দেখি মেলি দিলে
আৰু দেডাউৰি পাৰি তাই
পিতপিতাই ফুৰিবলৈ আহিল
নগৰ চহৰ
আনকি
সাৰি নগ'ল আমাৰ ঘৰ ৷
মা
তইচোন কৈছিলি
"নৈৰ সমান ব'ব কোন
আইৰ সমান হ'ব কোন"
তাই চাগে পাহৰিলে
ক্ষোভত,  খঙত
আৰু সমান কৰি থৈ গ'ল
সকলোৰে গৰ্ব ৷
মথাউৰিত শিৱিৰ পাতি
আমি একে লগে আছো
শইকীয়া খুড়াৰ মাৰুতী ৮০০
আৰু বৰুৱা বৰদেউতাৰ
স্ক'ৰপিয়ই মুখামুখি কৈ কথা পাতি আছে ৷

মা' সৱেই খাইছে খিচিৰি
একেলগে ৷

মা
নৈখনক মুকলি কৰি দিবলৈ ক
নহ'লে আৰু মোৰ
স্কুল পঢ়া নহ'ব ৷

     ১৮ জুলাই ১৭,  নিশা দুপৰ

Comments

Popular posts from this blog

Udar Axomiya ( উদাৰ অসমীয়া)

বালিয়ে পোতা এখন গাঁৱৰ কথা। - বিনয় কৃষ্ণ তামুলী ফুকন "গেৰমে" ভূচিত্ৰাৱলীত নথকা এখন সৰু নৈ। নৈ বুলি ক'বলৈ বেয়াই লাগে। খৰালি কালত সাপৰ নেগুৰ যেন। কিছু সময়ত পানী নাথাকেই। পানী নথকা সময়ত পাৰৰ গঞাই নৈৰ বুকুত গাঁত খান্দি খোৱা পানী, গা পখলা পানী মানে দৈনন্দিন জীৱনৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পানী সংগ্ৰহ কৰে। নৈ খনৰ অৱস্থিতি অসম অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ধেমাজি জিলা সীমান্তৱৰ্তী নলবাৰী গাঁও পঞ্চায়ত। নৈ খনৰ সংগম হৈছে গোগামুখৰ পৰা প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ পূৱে বৈ থকা "ন-নদী" স'তে । কিন্তু বাৰিষাৰ কালছোৱাত নৈ খন অবাধ্য হয়। সাপৰ নেগুৰ যেন নৈ খনে কাল মূৰ্তি ধৰে। অৰুণাচলৰ পাহাৰত বৰষুণ দিলেই গেৰমে নৈ খন বিস্তাৰিত হয়। পাহাৰত গছ গছনি কাটি তহিলং কৰাৰ ফলত বালি আৰু বালি কঢ়িয়াই আনে গৰমেই । ফল ভোগে নামনিৰ গাঁও বোৰে। তেনে এখন গাঁৱৰ নাম ধেমাজি জিলাৰ বৰদলনি উন্নয়ন খণ্ডৰ নলবাৰী পঞ্চায়তৰ মানিকপুৰ গাঁও। বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকৰ বসতি এই গাওঁ খনৰ অৱস্থা এতিয়া তথৈবচ। গাঁও খন চাবলৈ গৈ দেখিলো ঘৰবোৰ পোত গ'ল। বড়ো জনগোষ্ঠীয়ে চাং ঘৰ নাসাজে যদিও বানৰ পৰা বাচিবলৈ চাং ঘৰ সাজিছে। সেই চাং ঘৰবোৰো গেৰমেৰে নৈৰ বালিয়ে পোতি মাটিৰ ঘৰ যেন কৰিছে। মোৰ পৰিদৰ্শন কালত কেইজনমান বড়ো ডেকাই নাৱেৰে মূল পথত উঠিছে। গাঁও খন মই ২০০০ চনৰ পৰা দেখিছোঁ। তেতিয়া বালিয়ে পোতা পথাৰবোৰ শালিতলি আছিল। হঠাৎ এই বিপৰ্যয়ৰ কাৰণ গছ তহিলং কৰা। ঘৰে ঘৰে পৰ্টেল খুলি দায়বদ্ধতাৰ পৰিচয় দিয়া সকলে এইবোৰ ঢুকি পোৱাগৈ নাই। সেয়েহে সমস্যাটো মোৰ ফালৰ পৰাই উপস্থাপন কৰিলোঁ। মাণিকপুৰে বালিৰ তলতে কঁকবকাই থাকিব নে!?