নিশাহ'লে
নিশা হ'লে নামি আহে দূৰ্বাসনা
তাইৰ বাউল চুলিয়ে কিল বিলাই
মোৰ ভয়াৰ্ত বুকুত
জীৱনৰ য'ত পাপ
আৰু পাপবোধে
দেও দি নাচে শেতেলীৰ চাৰিও ফালে
যেন কংসবধী
মায়াৱী কৃষ্ণৰ
তীক্ষ্ণ তৰোৱাল ওলমি ৰয়
কম্পিত বক্ষত মোৰ ৷
হে মোৰ দূৰ্বাসনা ঘোৰ
ৰাতিটোৰ শেষত
হ'বলৈ দূৰ
তোক কৰোঁ প্ৰাৰ্থনা
মুক্ত কৰি জীৱনৰ য'ত
গঞ্জনা
মেলি দে, মেলি দে
পোহৰ অহাৰ বাট
দূৰ্বাসনা তই
সংকোচিত কৰ
তোৰ প্ৰসাৰিত হাত
এৰি দে পোহৰ অহাৰ বাট
যি বাটেৰে নামি আহক
কেৱল আত্মশ্লাঘা
আৰু
নিৰহংকাৰ নিষ্পাপ
সেই চিৰ সুন্দৰৰ
চিনাকি বাঁহীৰ মাত ৷৷
-বিনয় ২৯ জুন' ১৭
Comments
Post a Comment