Kohiiya


কঠিয়াৰ দৰে

নিদ্ৰাৰত বাবেইতু
মই স্বপ্ন দ্ৰষ্টা
উজাগৰী সপোনৰ
পম খেদি  হোৱা নাই পথভ্ৰষ্ট ৷

আন্ধাৰত নিতাল মাৰি মই কাণ উনাওঁ
দোকমোকালিৰ
ফেঁহুজালি
ৰাতিটো শেষ হ'লেই শুনিম
চিনাকি চৰাইৰ সুহুৰি ৷
সূৰ্য বন্দনাৰে মুখৰ হ'ব পৃথিৱীৰ য'ত
নিদ্ৰামগন -
উৰণ, বুৰণ, গজন, ভ্ৰমণ
এঙামুৰি দি
আৰাম্ভ কৰিম
মোৰ সূৰ্যমুখী যাত্ৰাৰ ৷

যদিও জৰাগ্ৰস্ত
শৰীৰৰ
আত্মাৰ গোপনত
নিমাতে নিতালে শুই
থাকে
দূৰ্জেয় সংকল্প মোৰ
যদিও তমসা ঘোৰ
পোহৰলৈওতো নহয় দূৰ ৷

টোমাই থোৱা কঠিয়াৰ দৰে
নিতাল মাৰি থাকিলেও একাল
বুকুত কঢ়িয়াই ফুৰিছো
সেউজীয়া এগাল
বতৰ পালেই
পোখামেলি
শ্যমলিমাৰ সাগৰ সাজিম ৷

পাহাৰটোৰ নামনিত
 কলিয়া ডাৱৰ জমিলে
বিষাদ নুবুলিবা
বিষাদ বৰষুণ মোৰ আশীৰ্বাদ
পানী পালেই মই গজিম
  কঠিয়াৰ দৰে চ'টিয়াইদিম
এসাগৰ সেউজীয়া
জীৱনৰ বোকা মাটিত ৷
     ২০ জুলাই ১৭
ভাই Jamini Anurag ৰ হাতত ৷

Comments

Popular posts from this blog

মই সোৱণশিৰিয়ে কৈছোঁ

Udar Axomiya ( উদাৰ অসমীয়া)