Udar Axomiya ( উদাৰ অসমীয়া)

কবিতা বিষয়ক অনুভৱ:

কবিতা কিমান ধুনীয়া হ'লে তোৰ শৰীৰ
লাহি-পাহী, দীৰ্ঘদেহী
নে মেদ বহুল হ'লে
তোক কবিতা বুলি মাতিব পাৰি
ভবা নাই কোনোদিন ৷
কি শব্দৰে সজালে তই
অকবিতা নহ'বি
কেনেকৈ সজাম তোৰ
অস্পৰ্শীত শৰীৰ
ভবানাই কোনো দিন ৷
তোক কোনে সজালে
তই কবিতা হ'ৱ
কোনে পিন্ধালে হ'ৱ অকবিতা
আছে নেকি কিবা সংজ্ঞা
সূত্ৰ অথবা আৰ্য্যা?
কবিতা তোক নাঙঠ কৰি পৰীক্ষাগাত
চাব খোজানাই ৰঞ্জন ৰস্মিৰে তোলা
হাড়ৰ ছবি ৷
চাব খোজা নাই আধুনিক যন্ত্ৰৰে
তোৰ শৰীৰৰ গোপন অংগ
কবিতা তই মোৰ বাবে
ভৰযৌৱনা নৈ খন হৈ বৈ থাক
অনুভৱৰ উপত্যকা সামৰি
গনিব খোজা নাই
কিমান কবি
কিমান অকবিয়ে
মাতালল হৈ টুকুৰিয়াই
তোৰ "কোঠা"ৰ দুৱাৰ
বেয়া নেপাবি অ' কবিতা
কবি- অকবি সকলোবোৰতো
তোৰেই আজন্ম প্ৰেমিক
যি কেৱল বুজে
কেনেকৈ পান কৰিব পাৰি
হেৰাই যাব পাৰি
তোৰ দেহৰ ভূগোলত ৷
মই কবি নে অকবি নাজানো
তথাপিও ভালপাও তোক
মাতাল হ'ব খোজো
তোৰ হাতৰ এবাটি আপং পি
কোনোবা সোৱণশিৰীয়া ৰাতি ৷
" কবিতা আজিও যাম ৰাতি
বহলাই পাৰিবি পাটীী ৷"
  বিঃ দ্ৰঃ - হীৰুদালৈ ক্ষমা প্ৰাৰ্থনাৰে
     - বিনয় 26/22/2016