Bhintir Beya ভন্টীৰ বিয়া

-


ভন্টীৰ বিয়া 

দৰা আহিল
দৰা আহিল
হৈ চৈ লাগিছে গোটেইখন
আয়তি জাক ৰৈ আছ পদুলি মুখত
ৰৈ আছে মা
দৈয়ন দিবলৈ

জাঁত জাঁত বিয়ানাম
আৰু বেণ্ডপাৰ্টিৰ কৰুণ সুৰবোৰে
গধুৰ কৰি আনিছে মোৰ উশাহ ৷

কোনোবাই চিঞৰিছে
ক'ত কইনাৰ ককায়েক
দৰাক নিব লাগে দাঙি ৰভাৰ তললৈ …

উচুপিছো অ' ভন্টী
কোনেও নেদেখাকৈ
আজি যে তোৰ বিয়া ৷

একে লগে উজাই আহিছে
উচাহ আৰু বিষাদ ৷
ভন্টী,
সোঁৱৰণী বোৰ চকুপানী হৈ নামিছে চোন
নাকান্দো বুলিও কান্দিছো মই
তই যে যাবি গৈ আজি
সেই কাৰণে
পুৰণি ডায়েৰীৰ দৰে
লুটিয়াইছো সোঁৱৰণিৰ প্ৰতিখিলা পাত ৷

য'ত লিখা আছে তোৰ শৈশৱৰ
থুনুক থানাক মাত আৰু
থুপুক থাপাক খোজৰ পদ চিহ্ন ৷
লিখা আছে য'ত কৈশোৰৰ কাজিয়া বোৰ
পঢ়াৰ টেবুলত তই টোপনিয়াওঁতে
দেউতাক লগাই যে ধমকি খুৱাইছিলো
তই ওফন পাতি নামাতিছিলি মোক
তোৰ মাত উলিয়াবলৈ যথেষ্ঠ
আছিল বাৰীৰ এটা বগৰী
অথবা দোকানৰ এটা লুজেন্স ৷

তই ডাঙৰ হৈ আহিছিলি ক্ৰমান্বয়ে
ধোব পৰা হৈছিলি মোৰ কামিজ
ব'ব পৰা হৈছিলি তাঁত
সপোনৰ ফুল তুলিছিলি  ৰুমালত
প্ৰতিটো শীতত মই বাট চাইছিলো
তোৰ হাতৰ মৰমৰ উম থকা
চুৱেটাৰটোৰ বাবে ৷

মোৰ জেপ লুৰুকি তই
কতবাৰ খাইছিলি কাণচেঁপা
দুষ্ট হাঁহি মাৰিছিলি
যেতিয়া মোৰ জেপত ওলাইছিল
প্ৰেমৰ চিঠি
কিন্তু নকৈছিলি দেউতাক
তই হৈ উঠিছিলি গহীন অভিভাৱক
আৰু শাসন কৰিছিলি মোক -

"দাদা তোৰ ছোৱালী মই চাম
বাদ দে তোৰ উতনুৱা প্ৰেম ৷"

ভন্টী,
আজি তোৰ বিয়া ৷
পৰিপাটি বিচনা
পৰিস্কাৰ মজিয়া
আৰু আলনাৰ কাপোৰ বোৰ চাই
মই উচুপি উঠিছো অ'
আজিৰ পৰা যে নাপাব ইহঁতে তোৰ
হাতৰ চিজিল পৰশ

বিষাদ আৰু উচাহবোৰ
একে লগে উজাই আহিছে অ' ভন্টী
তোৰ বিয়া বুলি আজি দুমাহে
বাঢ়িছিল মোৰ উচাহ
বিয়াৰ চিঠি, নিমন্ত্ৰণ, কাৰিকৰ, টেন্ট হাউচ
শুৱালকুছী, সোণৰ গহনা
দৰাৰ সাজ
আৰু মোৰ প্ৰেয়সীৰ আগমনি
সকলো মিলি উতলা হৈ আছিলো অ'

দেখিছিলো তোৰ ভবিষ্যতৰ সপোন
উৰুলী এজোঁলোকাৰ মাজেৰে
হোমাগ্নিৰ ধোঁৱাৰ আঁৰেৰে
তই গঢ়িবিগৈ নতুন জীৱন ৷
তহঁত হালক দিম বুকুভৰাই আশীষ
কুশলে থাকিবি বুলি ৷
কেমেৰাৰ অাগত প'জ দিছিলো
স্মৃতিবোৰ ধৰি ৰখাৰ হেঁপাহত
হাঁহিছিলো যদিও বুকুৰ বাওঁ ফালে
অনুভৱ কৰিছিলো এটা বিষ
শূণ্যতাৰ
নিজকে ফাঁকি দিছো অ' ভন্টী
ভাও দিছো  সুখী হোৱাৰ ৷

আচলতে মই উচুপি উঠিছো
ভিতৰি ভিতৰি
তোক হেৰুৱাৰ বেদনাত ৷

তই যে যাবিগৈ
সেই বাবেই চাগে আজি ফুট গধুলিতে
নিতাল মাৰি শুলে পদুলীৰ বকুল
আমাৰ শৈৱৰ ধেমালী আৰু খৰিয়াল বোৰ
উচুপনি আৰু নিচুকনিৰ
সাক্ষী এই বকুল জোপাৰ তলত বহি
মই কান্দি আছো অ' ভন্টী

হৈ চৈ লাগিছে
কইনাৰ ককায়েক ক'ত

মোক আৰু অকণমান কান্দিবলৈ দে অ' ভন্টী
চকুপানী বোৰ শুকাবলৈ দে
কাৰণত কান্দোনটো চেঁপি ধৰি
মই যে আশীৰ্বাদ দিব লাগিব তহঁতক

" কুশলে থাকিবি বুলি ৷"

( ভাতৃ সুদীপ্ত শৰ্মাভৰালীৰ ভন্টীৰ বিয়া উপলক্ষে৷)

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

-
Image
কাৰ বাবে কবিতা? শব্দৰ মহঙা দিনত কাৰ বাবে লিখিবি কবিতা ৷ কুশল বাৰ্তা বিনিময়ৰ বাবেও য'ত শব্দৰ দৈন্যতা ৷ শব্দ দৈন্যতাত মানুহ শব্দ দৈন্যতাত সমাজ শব্দ দৈন্যতাত পৃথিৱী ৷ আত্মকেন্দ্ৰিকতাৰ ইন্দ্ৰজালত বন্দী "আয়ৈ দেহী" বোলা এষাৰী সাদৰী মাত প্ৰসাৰিত সকলোৰে কেৱল উচ্চকাংক্ষাৰ  হাত মকৰাৰ দৰে জাল গুঁঠি লালসাৰ বুকুত বাসনাৰ পোৱালী আৰু কুৰুকি কুৰুকি খাই শেষ কৰে বুকুৰ মঙহ কোন তোৰ বুকুৰ বঙহ বিলাসী গাড়ীৰ ধূলিয়ে পোতি থৈ যায় পদপথৰ ভিক্ষুকৰ দেহ মাজ নিশা টোকৰ পৰে কোনোবা আন্ধাৰ গলিৰ বিশেষ জুপুৰিৰ দুৱাৰত য'ত ভোকে হাৰ মানে  কামনাই জয় কৰে শৰীৰ অৰ্থৰ বিনিময়ত ৷ অফিচৰ বিলাসী কোঠাৰ টেবুলে টেবুলে শতাংশৰ অংক চলে ৰজাই পাতে অংকৰ খেল বাহিৰত দূৰ্নীতি নিবাৰণৰ ফলক ওলমি ৰয় কোনোমতে সৰি নপৰা কৈ ৷ সকলোতে কমিচন ধন ঘটাই যেন জীৱনৰ "মিচন" পগলা ক'বি কি হ'ব লিখি প্ৰতিবাদী ৰামায়ণ ৷ শুনিছিলো - "দেশে দেশে দেশ আছে ৷" এই দেশত দলে পতি ভগৱান আছে ৷ কোনোবা যদি জাতিৰ পিতা কোনোবা আমদানিকৃত মাতা ৷ কোনোবাই দয়া কৰে দীনক পিছে জনতাই চটফটাই সহজাত ভোকত...
অধিক »

Udar Axomiya ( উদাৰ অসমীয়া)

-
উদাৰ অসমীয়া:         -বিনয় ৮ মাৰ্চ ২০১৭ অ-সম তুলনাবিহীন মোৰ দেশ অ-সমান ওখোৰা-মোখোৰা মোৰ দেশ নানা জাতি-বৰ্ণ- ধৰ্ম-ভাষা-দোৱানৰ সানমিহলি মোৰ দেশ তথাপিও সমান তথাপিও সকলোৰে বুকুত মৰমৰ টান জনাব জানে পৰস্পৰক  সন্মান অ-তুলনীয়, অ-সম মোৰ অসম দেশ হ'ব পাৰে সকলোৰে ভিন ভিন বেশ তথাপিও সৰ্বজন সমানহঃ মোৰ দেশ উদাৰ চিতে সৱটি সকলো ম'চি সকলোৰে চকুলো যুগে যুগে গাই সম্প্ৰীতিৰ  নামঘোষা, আজান,কেৰল, অইনিঃতম, বিহু, বাগৰুমবা, ঝুমইৰ… গাই একতাৰ বৃন্দগান বৈ আছে চিৰিলুইত চিৰ প্ৰৱাহমান ৷ আমি জানো কোন আপোন কোন পৰ আলহিকো এৰি দিওঁ নিজৰ ঘৰ ৷ অতিথি পৰায়ণ আমি নৰ আমাৰ নাৰায়ণ সেই বুলি খুৱাই দিব খোঁজোতে কামুৰিব খোজিলে আঙুলি আমিও জানো আমাৰো আছে কাণতলিয়াত দাঁত সৰুৱাব পৰা হাত ৷ অতিথি আৰু অঘৰী চিনি পাওঁ আমি মজিয়াত খাবলৈ দিলো বুলি ভঁৰাললৈ নেমেলিবি হাত ৷ জানো আমি কেতিয়া ল'ব লাগে চিটিপনি, মহ'ৰ টোকোন, হেংদান ৷ অসমীয়া এটা জাতিৰ নাম অসমীয়া এটা বৃন্দ গান কোনো ধৰ্মৰ নাম নহয় অসমীয়া উদাৰতা মানে নহয় সহনশীলতা কোমলতা-কঠোৰতা দুয়োটাই জানো আমি অঘৰীক বৰঘৰ এৰি নিজ...
অধিক »

বালিয়ে পোতা এখন গাঁৱৰ কথা। - বিনয় কৃষ্ণ তামুলী ফুকন "গেৰমে" ভূচিত্ৰাৱলীত নথকা এখন সৰু নৈ। নৈ বুলি ক'বলৈ বেয়াই লাগে। খৰালি কালত সাপৰ নেগুৰ যেন। কিছু সময়ত পানী নাথাকেই। পানী নথকা সময়ত পাৰৰ গঞাই নৈৰ বুকুত গাঁত খান্দি খোৱা পানী, গা পখলা পানী মানে দৈনন্দিন জীৱনৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পানী সংগ্ৰহ কৰে। নৈ খনৰ অৱস্থিতি অসম অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ধেমাজি জিলা সীমান্তৱৰ্তী নলবাৰী গাঁও পঞ্চায়ত। নৈ খনৰ সংগম হৈছে গোগামুখৰ পৰা প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ পূৱে বৈ থকা "ন-নদী" স'তে । কিন্তু বাৰিষাৰ কালছোৱাত নৈ খন অবাধ্য হয়। সাপৰ নেগুৰ যেন নৈ খনে কাল মূৰ্তি ধৰে। অৰুণাচলৰ পাহাৰত বৰষুণ দিলেই গেৰমে নৈ খন বিস্তাৰিত হয়। পাহাৰত গছ গছনি কাটি তহিলং কৰাৰ ফলত বালি আৰু বালি কঢ়িয়াই আনে গৰমেই । ফল ভোগে নামনিৰ গাঁও বোৰে। তেনে এখন গাঁৱৰ নাম ধেমাজি জিলাৰ বৰদলনি উন্নয়ন খণ্ডৰ নলবাৰী পঞ্চায়তৰ মানিকপুৰ গাঁও। বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকৰ বসতি এই গাওঁ খনৰ অৱস্থা এতিয়া তথৈবচ। গাঁও খন চাবলৈ গৈ দেখিলো ঘৰবোৰ পোত গ'ল। বড়ো জনগোষ্ঠীয়ে চাং ঘৰ নাসাজে যদিও বানৰ পৰা বাচিবলৈ চাং ঘৰ সাজিছে। সেই চাং ঘৰবোৰো গেৰমেৰে নৈৰ বালিয়ে পোতি মাটিৰ ঘৰ যেন কৰিছে। মোৰ পৰিদৰ্শন কালত কেইজনমান বড়ো ডেকাই নাৱেৰে মূল পথত উঠিছে। গাঁও খন মই ২০০০ চনৰ পৰা দেখিছোঁ। তেতিয়া বালিয়ে পোতা পথাৰবোৰ শালিতলি আছিল। হঠাৎ এই বিপৰ্যয়ৰ কাৰণ গছ তহিলং কৰা। ঘৰে ঘৰে পৰ্টেল খুলি দায়বদ্ধতাৰ পৰিচয় দিয়া সকলে এইবোৰ ঢুকি পোৱাগৈ নাই। সেয়েহে সমস্যাটো মোৰ ফালৰ পৰাই উপস্থাপন কৰিলোঁ। মাণিকপুৰে বালিৰ তলতে কঁকবকাই থাকিব নে!?

-
Image
বালিয়ে পোতা এখন গাঁৱৰ কথা। - বিনয় কৃষ্ণ তামুলী ফুকন   "গেৰমে" ভূচিত্ৰাৱলীত নথকা এখন সৰু নৈ। নৈ বুলি ক'বলৈ বেয়াই লাগে। খৰালি কালত সাপৰ নেগুৰ যেন। কিছু সময়ত পানী নাথাকেই। পানী নথকা সময়ত পাৰৰ গঞাই নৈৰ বুকুত গাঁত খান্দি খোৱা পানী, গা পখলা পানী মানে দৈনন্দিন জীৱনৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পানী সংগ্ৰহ কৰে। নৈ খনৰ অৱস্থিতি অসম অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ধেমাজি জিলা সীমান্তৱৰ্তী নলবাৰী গাঁও পঞ্চায়ত। নৈ খনৰ সংগম হৈছে গোগামুখৰ পৰা প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ পূৱে বৈ থকা "ন-নদী" স'তে । কিন্তু বাৰিষাৰ কালছোৱাত নৈ খন অবাধ্য হয়। সাপৰ নেগুৰ যেন নৈ খনে কাল মূৰ্তি ধৰে। অৰুণাচলৰ পাহাৰত বৰষুণ দিলেই গেৰমে নৈ খন বিস্তাৰিত হয়। পাহাৰত গছ গছনি কাটি তহিলং কৰাৰ ফলত বালি আৰু বালি কঢ়িয়াই আনে গৰমেই । ফল ভোগে নামনিৰ গাঁও বোৰে। তেনে এখন গাঁৱৰ নাম ধেমাজি জিলাৰ বৰদলনি উন্নয়ন খণ্ডৰ নলবাৰী পঞ্চায়তৰ মানিকপুৰ গাঁও। বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকৰ বসতি এই গাওঁ খনৰ অৱস্থা এতিয়া তথৈবচ। গাঁও খন চাবলৈ গৈ দেখিলো ঘৰবোৰ পোত গ'ল। বড়ো জনগোষ্ঠীয়ে চাং ঘৰ নাসাজে যদিও বানৰ পৰা বাচিবলৈ চাং ঘৰ সাজিছে। সেই চাং ঘৰবোৰো গেৰমেৰে নৈৰ বালি...
অধিক »