ভন্টীৰ বিয়া
দৰা আহিল
দৰা আহিল
হৈ চৈ লাগিছে গোটেইখন
আয়তি জাক ৰৈ আছ পদুলি মুখত
ৰৈ আছে মা
দৈয়ন দিবলৈ
জাঁত জাঁত বিয়ানাম
আৰু বেণ্ডপাৰ্টিৰ কৰুণ সুৰবোৰে
গধুৰ কৰি আনিছে মোৰ উশাহ ৷
কোনোবাই চিঞৰিছে
ক'ত কইনাৰ ককায়েক
দৰাক নিব লাগে দাঙি ৰভাৰ তললৈ …
উচুপিছো অ' ভন্টী
কোনেও নেদেখাকৈ
আজি যে তোৰ বিয়া ৷
একে লগে উজাই আহিছে
উচাহ আৰু বিষাদ ৷
ভন্টী,
সোঁৱৰণী বোৰ চকুপানী হৈ নামিছে চোন
নাকান্দো বুলিও কান্দিছো মই
তই যে যাবি গৈ আজি
সেই কাৰণে
পুৰণি ডায়েৰীৰ দৰে
লুটিয়াইছো সোঁৱৰণিৰ প্ৰতিখিলা পাত ৷
য'ত লিখা আছে তোৰ শৈশৱৰ
থুনুক থানাক মাত আৰু
থুপুক থাপাক খোজৰ পদ চিহ্ন ৷
লিখা আছে য'ত কৈশোৰৰ কাজিয়া বোৰ
পঢ়াৰ টেবুলত তই টোপনিয়াওঁতে
দেউতাক লগাই যে ধমকি খুৱাইছিলো
তই ওফন পাতি নামাতিছিলি মোক
তোৰ মাত উলিয়াবলৈ যথেষ্ঠ
আছিল বাৰীৰ এটা বগৰী
অথবা দোকানৰ এটা লুজেন্স ৷
তই ডাঙৰ হৈ আহিছিলি ক্ৰমান্বয়ে
ধোব পৰা হৈছিলি মোৰ কামিজ
ব'ব পৰা হৈছিলি তাঁত
সপোনৰ ফুল তুলিছিলি ৰুমালত
প্ৰতিটো শীতত মই বাট চাইছিলো
তোৰ হাতৰ মৰমৰ উম থকা
চুৱেটাৰটোৰ বাবে ৷
মোৰ জেপ লুৰুকি তই
কতবাৰ খাইছিলি কাণচেঁপা
দুষ্ট হাঁহি মাৰিছিলি
যেতিয়া মোৰ জেপত ওলাইছিল
প্ৰেমৰ চিঠি
কিন্তু নকৈছিলি দেউতাক
তই হৈ উঠিছিলি গহীন অভিভাৱক
আৰু শাসন কৰিছিলি মোক -
"দাদা তোৰ ছোৱালী মই চাম
বাদ দে তোৰ উতনুৱা প্ৰেম ৷"
ভন্টী,
আজি তোৰ বিয়া ৷
পৰিপাটি বিচনা
পৰিস্কাৰ মজিয়া
আৰু আলনাৰ কাপোৰ বোৰ চাই
মই উচুপি উঠিছো অ'
আজিৰ পৰা যে নাপাব ইহঁতে তোৰ
হাতৰ চিজিল পৰশ
বিষাদ আৰু উচাহবোৰ
একে লগে উজাই আহিছে অ' ভন্টী
তোৰ বিয়া বুলি আজি দুমাহে
বাঢ়িছিল মোৰ উচাহ
বিয়াৰ চিঠি, নিমন্ত্ৰণ, কাৰিকৰ, টেন্ট হাউচ
শুৱালকুছী, সোণৰ গহনা
দৰাৰ সাজ
আৰু মোৰ প্ৰেয়সীৰ আগমনি
সকলো মিলি উতলা হৈ আছিলো অ'
দেখিছিলো তোৰ ভবিষ্যতৰ সপোন
উৰুলী এজোঁলোকাৰ মাজেৰে
হোমাগ্নিৰ ধোঁৱাৰ আঁৰেৰে
তই গঢ়িবিগৈ নতুন জীৱন ৷
তহঁত হালক দিম বুকুভৰাই আশীষ
কুশলে থাকিবি বুলি ৷
কেমেৰাৰ অাগত প'জ দিছিলো
স্মৃতিবোৰ ধৰি ৰখাৰ হেঁপাহত
হাঁহিছিলো যদিও বুকুৰ বাওঁ ফালে
অনুভৱ কৰিছিলো এটা বিষ
শূণ্যতাৰ
নিজকে ফাঁকি দিছো অ' ভন্টী
ভাও দিছো সুখী হোৱাৰ ৷
আচলতে মই উচুপি উঠিছো
ভিতৰি ভিতৰি
তোক হেৰুৱাৰ বেদনাত ৷
তই যে যাবিগৈ
সেই বাবেই চাগে আজি ফুট গধুলিতে
নিতাল মাৰি শুলে পদুলীৰ বকুল
আমাৰ শৈৱৰ ধেমালী আৰু খৰিয়াল বোৰ
উচুপনি আৰু নিচুকনিৰ
সাক্ষী এই বকুল জোপাৰ তলত বহি
মই কান্দি আছো অ' ভন্টী
হৈ চৈ লাগিছে
কইনাৰ ককায়েক ক'ত
মোক আৰু অকণমান কান্দিবলৈ দে অ' ভন্টী
চকুপানী বোৰ শুকাবলৈ দে
কাৰণত কান্দোনটো চেঁপি ধৰি
মই যে আশীৰ্বাদ দিব লাগিব তহঁতক
" কুশলে থাকিবি বুলি ৷"
( ভাতৃ সুদীপ্ত শৰ্মাভৰালীৰ ভন্টীৰ বিয়া উপলক্ষে৷)
A mozza
ReplyDelete