সেন্দুৰ নিপিন্ধিবি অ' তৰাঃ
                            - বিনয় ৮ জানুৱাৰী ২০১৭

কাৰ বাবে সেন্দুৰ পিন্ধ অ' তৰা?
কাৰ বাবে?
কাৰ দীৰ্ঘায়ু কামনা কৰি
সেওঁতাত আঁক মহাতীৰ্থ সেন্দুৰৰ
দীঘল ৰেঘা
আৰু বেলি হেন ৰঙা ঘূৰণীয়া আঁক
তোৰ কঁপালত?
ওৰণীৰে মুখ ঢাক কিয়?
পৰ পুৰুষৰ চকুলৈ চাব নাপায়,
সেই বাবে??
পাটৰ ৰিহাৰে ঢাক উঠন বুকু কিয়?
পৰ পুৰুষ দগ্ধ হ'ব বুলি তোৰ কামনাত?
ঘোষণা কৰিবলৈ নিজকে বিবাহিতা বুলি?

তৰা,
তোৰ দৰে সিও পিন্ধে নে সেন্দুৰ?
তোক চাৰিবেৰৰ মাজত ৰাখি
সি যেতিয়া ওলাই যায়
থাকেনে তাৰ গাত কিবা চিহ্ন
যে সি বিবাহিত?
নেচাই নে সি পৰস্ত্ৰী অথবা যৌৱনা গাভৰুৰ
উঠন বুকুলৈ?

সি যে ঢলি পৰিব পাৰে তাৰ
যৌৱনা অফিচ চেক্ৰেটাৰীৰ দুবাহুত
তই জানো জান?
নতুবা গুছি যাব পাৰে
ৰঙা লাইটৰ চুবুৰীলৈ ৷

কোনেওতো নাজানে
সি যে কঁপালত সেন্দুৰ আঁকি
নিশ্চিন্তমনে এৰি গৈছে তাৰ পত্নীক
শোৱনী কোঠাত ৷

তৰা,
এই যে হোমৰ গুৰিতে তই এৰি আহ
আপোন নাম -
স্বামীৰ পৰিচয়েৰেই হৱ পৰিচিত
শইকীয়ানী, বৰুৱানী, ডাক্টৰণী, মষ্টৰণী
অথবা ওপজা ঠাইখনৰ নামেৰে-
লখিমপুৰীয়ানী, ৰংপুৰীয়ানী…
নাইবা সন্তানৰ নামেৰে-
মাইনাৰ মাক………

তেওঁ বাৰু কিয় নিলিখে তোৰ উপাধি?
হোমাগ্নিক সাক্ষিকৰি
তোকতো স্বীকাৰ কৰিছিল
অৰ্ধাংগিনী বুলি……???

এই যে সতীত্ব
ই কেৱল নাৰীৰ বাবে?
নে পুৰুষৰ দমনীয় হাতেৰে লিখা
এক নিলাজ নিয়ম?
যি নিয়মৰ দোহাই দি
ওভটগোৰে নাচিব পাৰে কেৱল পুৰুষ?

তৰা অ'
কি লাভ সেন্দুৰ পিন্ধি
নিপিন্ধিবি ৷
যিদিনালৈকে বিবাহিত পুৰুযে নিপিন্ধে সেন্দুৰ
তোৰ দৰে ৷

অথবা
চোলাৰ জেপত লিখি নলয়-

"মই বিবাহিত"

( সেন্দুৰ পিন্ধা সকলো নাৰীৰ হাতত যি সকল স্বামীৰ দ্বাৰা প্ৰতাৰিত)৷

বিনয় 8/1/17

Comments

Popular posts from this blog

Udar Axomiya ( উদাৰ অসমীয়া)

বালিয়ে পোতা এখন গাঁৱৰ কথা। - বিনয় কৃষ্ণ তামুলী ফুকন "গেৰমে" ভূচিত্ৰাৱলীত নথকা এখন সৰু নৈ। নৈ বুলি ক'বলৈ বেয়াই লাগে। খৰালি কালত সাপৰ নেগুৰ যেন। কিছু সময়ত পানী নাথাকেই। পানী নথকা সময়ত পাৰৰ গঞাই নৈৰ বুকুত গাঁত খান্দি খোৱা পানী, গা পখলা পানী মানে দৈনন্দিন জীৱনৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পানী সংগ্ৰহ কৰে। নৈ খনৰ অৱস্থিতি অসম অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ধেমাজি জিলা সীমান্তৱৰ্তী নলবাৰী গাঁও পঞ্চায়ত। নৈ খনৰ সংগম হৈছে গোগামুখৰ পৰা প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ পূৱে বৈ থকা "ন-নদী" স'তে । কিন্তু বাৰিষাৰ কালছোৱাত নৈ খন অবাধ্য হয়। সাপৰ নেগুৰ যেন নৈ খনে কাল মূৰ্তি ধৰে। অৰুণাচলৰ পাহাৰত বৰষুণ দিলেই গেৰমে নৈ খন বিস্তাৰিত হয়। পাহাৰত গছ গছনি কাটি তহিলং কৰাৰ ফলত বালি আৰু বালি কঢ়িয়াই আনে গৰমেই । ফল ভোগে নামনিৰ গাঁও বোৰে। তেনে এখন গাঁৱৰ নাম ধেমাজি জিলাৰ বৰদলনি উন্নয়ন খণ্ডৰ নলবাৰী পঞ্চায়তৰ মানিকপুৰ গাঁও। বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকৰ বসতি এই গাওঁ খনৰ অৱস্থা এতিয়া তথৈবচ। গাঁও খন চাবলৈ গৈ দেখিলো ঘৰবোৰ পোত গ'ল। বড়ো জনগোষ্ঠীয়ে চাং ঘৰ নাসাজে যদিও বানৰ পৰা বাচিবলৈ চাং ঘৰ সাজিছে। সেই চাং ঘৰবোৰো গেৰমেৰে নৈৰ বালিয়ে পোতি মাটিৰ ঘৰ যেন কৰিছে। মোৰ পৰিদৰ্শন কালত কেইজনমান বড়ো ডেকাই নাৱেৰে মূল পথত উঠিছে। গাঁও খন মই ২০০০ চনৰ পৰা দেখিছোঁ। তেতিয়া বালিয়ে পোতা পথাৰবোৰ শালিতলি আছিল। হঠাৎ এই বিপৰ্যয়ৰ কাৰণ গছ তহিলং কৰা। ঘৰে ঘৰে পৰ্টেল খুলি দায়বদ্ধতাৰ পৰিচয় দিয়া সকলে এইবোৰ ঢুকি পোৱাগৈ নাই। সেয়েহে সমস্যাটো মোৰ ফালৰ পৰাই উপস্থাপন কৰিলোঁ। মাণিকপুৰে বালিৰ তলতে কঁকবকাই থাকিব নে!?