পুৱতি নিশাৰ অনুভৱ
সাৰ পাই গ'লো ৷
পৃথিৱী শুই আছে, সাৰ পাবলৈ আৰু অলপ পৰ বাকী ৷ সকলো নিদ্ৰা মগন ৷ টোপনিও হেনো
এক প্ৰকাৰৰ মৰণ !?
সেই বাবেই মানুহ মৰিলে চিৰ নিদ্ৰা যোৱা বুলি কয় চাগে ৷ শুই থকা মানুহৰ মুখমণ্ডলত কোনো ভাৱ-লেখ নাথাকে ৷ সেই বাবে
শুই থাকিলে মানুহক কিমান ধুনীয়া দেখি! !! সৌন্দৰ্য অন্তৰৰ বস্তু ৷ আমি যি ভাৱো তাৰেই ছবি মুখমণ্ডলত ফুটি উঠে ৷ টোপনিত মানুহে একো নাভাৱে যে ৷ সেইবাবে শান্ত-সমাহিত দেখা যায় চাগে ৷ আচলতে মানুহৰ অন্তৰবোৰ বৰ নিৰ্মল ৰূপেই সৃষ্টি কৰে ঈশ্বৰে ৷ জন্মতে মানুহৰ অন্তৰত নাথাকে একো পাপ, হিংসা, ঈৰ্ষা, খিয়লা- খিয়লী ৷ মৃত্যুৰ পিছতো ৷ জন্ম আৰু মৃত্যুৰ মাজৰ সময় খিনিতে ইমান খোৱা-কামোৰা , দণ্ড-খঁৰিয়াল, শান্তি- অশান্তি ইত্যাদি ৷ টোপনিতো একো নাই, চিৰনিদ্ৰাতো একো নাই ৷ সকলো শান্ত, সমাহিত ৷৷
Comments
Post a Comment