দেশ গ'ল গ'ল
নিচিঞৰিবি হেৰ'
দেশ গ'ল গ'ল
যাবলৈ দে ৰসাতল
অথবা অটল তললৈ
কৰিবি অন্যয়ৰ প্ৰতিবাদ
সকলো মাথো অনীতিৰ পৃষ্ঠ পোষক
সমাজ শোষক
স্বাৰ্থ অন্বেষক ৷
নিচিঞৰিবি
দেশ গ'ল গ'ল বুলি
নক'বি নীতিৰ কথা
গান্ধাৰীৰ দৰে পালন কৰ
অনীতিৰ শত পুত্ৰ
হ'ব লাগে মাথো ধনৱন্ত
চৌৰ্য কাৰ্য বা হৰণ,
ডকাইটি অথবা দকা-হকাক
কৰিবলৈ দে সিহঁতৰ পণ ৷
জীয়াই থকাই ইহঁতৰ বাবে জীৱন
সৎতাৰে কোনে কৰে জীৱন উদযাপন??
প্ৰতিবাদ নকৰিবি
আঙুলি নুতুৱাৱি ইহঁতলৈ
ইহঁত বৰ উৰ্ধত ৷
নক'বি মূল্যবোধৰ কথা
লাগিব লেঠা
অথবা নামিব জীৱনলৈ সংকত ৷
এজাক এনে উঠন পুৰুষৰ সমষ্টি মানে সংগঠন,
আন্দোলন,
শ্লো-গান,
ডনেশ্যন
ৰাইজ সেৱাৰ নতুন ফেচন ৷৷
তই কঁপালৰ ঘাম মাটিত পেলাই
এমুঠি নাপাৱ
আৰু ইহঁতে
নিষ্কৰ্মা হৈয়ো যাপন কৰে
ৰজাৰ জীৱন ৷
কাৰণ সিহঁত যে সংগঠিত
আছে সিহঁতৰ সংগঠন ৷
মিছাতে জুই দি বৰলৰ বাহত
নামাত হেৰ নিজৰ মৰণ ৷
আন্দোলন
অনশন
নিশা নিশা? ?
চুক্তিৰ বাবে গমন
শকত ধন
স্তব্ধ আন্দোলন ৷
নিচিঞৰিবি দেশ গ'ল গ'ল
প্ৰজন্মৰ হাতত তুলি দি
সমাজৰ দায়িত্ব
তই মাথো থাক মূৰ দুপিয়াই
ইহঁতে শোহক দে ৰাইজৰ তেজ
যিদৰে শোহে তেজপীয়াই ৷
সমাজ সংস্কাৰৰ ঠিকা লৈছে ইহঁতে
দেশ নহয় গঢ়িব নিজক
নিজক গঢ়িলেইতো
দেশ গঢ়া হ'য় ৷
দূৰ্নীতিৰে, অনীতিৰে নঘটিলে ধন
অথলেইচোন গ'ল ডেকা জীৱন ৷
ইয়াতে নিশিকিলে প্ৰৱঞ্চনাৰ পাঠ
কেনেকৈ নামিব ৰাজনীতিৰ বোকাত
এদিন ইহঁত ৰজা হ'ব
গঢ়িব দেশ
তোক দিব আদেশ ৷
নিচিঞৰিবি হেৰ'
দেশ গ'ল গ'ল বুলি
সেই দূৰ্দিনলৈ বাট চা ৷৷
No comments:
Post a Comment