অহংকাৰত ওফন্দি থকা নাৰী গৰাকীব:
সেওঁতাৰ ৰঙা সেন্দুৰৰ ফোঁট পিন্ধিলেও
তাই বাস কৰে এখন নিজৰ পৃথিৱীত
অকলশৰে ৷৷
শেতেলীত থাকিলেও নিজৰ পুৰুষ
নিসিদ্ধ ভাৱনাৰে স'তে
কথা পাতে তাই
অবৈধ বাসনা কিছুমান বুকুত কঢ়িয়াই
তাই ভাও দিয়ে সুখী হোৱাৰ ৷
ডাঙৰ কৈ আঁকে কঁপালৰ ফোঁট
যাৰ আঁৰত লুকাই থাকে
অপ্ৰাপ্তিৰ হুমুনিয়াহ ৷
হাঁহি হাঁহি দেখুৱাব খোজে
মই সুখী
পৃথক মোৰ জীৱন দৰ্শন
মই সৃষ্টিশীলা
লিখি যাওঁ প্ৰেম কবিতা
বিয়োগান্তক নাট
আৰু নিসিদ্ধ উপন্যাসিকা
অহংকাৰৰ বেলুন এটা লৈ
ওমলি থাকে তাই ৷
যি বেলুনত বতাহৰ সলনি সোমাই থাকে
নিৰাশাৰ হুমুনিয়াহ ৷
তাই নাজানে
প্ৰজন্ম সৃষ্টি কৰিব পৰাৰ বাবেই
নাৰী সৃষ্টিশীলা
তাই বিচাৰে চিৰ যৌৱন
য'ত নাই সৃষ্টিৰ উন্মাদনা
সৃষ্টিৰ জৰায়ুত নিসিঁছে তাই
ভবিষ্যতৰ বীজ
জানোচা হেৰাই যায়
তাইৰ যৌৱনমতী দেহৰ লাৱণ্য ৷
অংকাৰত ওফন্দি থকা নাৰী গৰাকীক
সোধিবৰ মন যায়
বন্ধ্যা নাৰীৰ কবিতাই জানো
জগাব পাৰে
সম্ভাৱনাৰ উন্মেষ? ?
কি লাভ লিখি
প্ৰেমৰ কবিতা
বিয়োগান্তক নাট
আৰু নিসিদ্ধ উপন্যাসিকা??
যাৰ অনুৰ্বৰ জৰায়ুত নগজে
সৃষ্টিৰ বীজ ৷৷
Comments
Post a Comment