Bonde ma taran ( বন্দে মা তৰম)

বন্দে মাতৰম

বন্দে মাতৰম বুলি
কেনেকৈ বন্দো অ' আই
পাহৰিয়েই পালালোচোন
বন্দনা বঞ্চনাৰ কেকোঁৰা চেঁপাত ৷
আই পূৰ্বাচলত মোৰ ঘৰ
ইয়াত প্ৰহৰীয়াৰ সহস্ত্ৰ
বেষ্টনিত বন্দী
স্বাধীনতা অথবা গণতন্ত্ৰ
নিঃচিদ্ৰ পহৰা আৰু তালাচিৰ মাজত
চলে
গণতন্ত্ৰ অথবা স্বাধীনতাৰ সন্ধান
স্থবিৰ হৈ যায় সকলো
আতংকৰ গ্ৰস্ত প্ৰজাবোৰ
সোমাই থাকে ৰূদ্ধ দ্বাৰে ৷
কেৱল ৰজাঘৰীয়াই গাই
দেশ বন্দনা
ত্ৰিৰংগৰ তলত ৷

কোন স'তে বন্দো
বন্দে মাতৰম
আমি যে অনাথৰ দৰে
যাপন কৰো জীৱন
প্ৰতিটো প্ৰাপ্যৰ বাবে সংগ্ৰাম
আৰু নিবিচৰা বোৰ জাপি দিয়াৰ বাবে
প্ৰতিবাদ কৰি কৰি
হেৰাই যাব খোজিছে
দেশ বন্দনাৰ গান ৷
কাৰণ-
আমি যে বাস কৰোঁ পূৰ্বাচলত

ইয়াত প্ৰতিবাদ হয়
স্বাধীনতা আৰু গণতন্ত্ৰৰ
অৰণ্য খনৰ সিপাৰৰ পৰা
কৈ যায় সকিয়াই
ভুৱা এই স্বাধীনতা
ভুৱা এই গণতন্ত্ৰ ৷

কাৰ কথা পতিয়াবি আই
আমি মাথো জানো
পেটৰ দায়াৰ
যাতনা কিমান
অপ্ৰাপ্তিৰ বেদনা কিমান ৷

কি দৰে বন্দো বন্দেমাতৰম! !
নোপোৱাৰ আৰ্তনাদ কৰি কৰি
বেসুৰা গৈ গ'ল  কণ্ঠ
কি দৰে আওঁৰাও
স্বাধীনতা অথবা গণতন্ত্ৰৰ মন্ত্ৰ???

Comments

  1. বিদ্ৰোহ ব্যৱস্হাৰ বিৰুদ্ধে
    দেশভক্তি বিৰাজ মান

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Udar Axomiya ( উদাৰ অসমীয়া)

বালিয়ে পোতা এখন গাঁৱৰ কথা। - বিনয় কৃষ্ণ তামুলী ফুকন "গেৰমে" ভূচিত্ৰাৱলীত নথকা এখন সৰু নৈ। নৈ বুলি ক'বলৈ বেয়াই লাগে। খৰালি কালত সাপৰ নেগুৰ যেন। কিছু সময়ত পানী নাথাকেই। পানী নথকা সময়ত পাৰৰ গঞাই নৈৰ বুকুত গাঁত খান্দি খোৱা পানী, গা পখলা পানী মানে দৈনন্দিন জীৱনৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পানী সংগ্ৰহ কৰে। নৈ খনৰ অৱস্থিতি অসম অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ধেমাজি জিলা সীমান্তৱৰ্তী নলবাৰী গাঁও পঞ্চায়ত। নৈ খনৰ সংগম হৈছে গোগামুখৰ পৰা প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ পূৱে বৈ থকা "ন-নদী" স'তে । কিন্তু বাৰিষাৰ কালছোৱাত নৈ খন অবাধ্য হয়। সাপৰ নেগুৰ যেন নৈ খনে কাল মূৰ্তি ধৰে। অৰুণাচলৰ পাহাৰত বৰষুণ দিলেই গেৰমে নৈ খন বিস্তাৰিত হয়। পাহাৰত গছ গছনি কাটি তহিলং কৰাৰ ফলত বালি আৰু বালি কঢ়িয়াই আনে গৰমেই । ফল ভোগে নামনিৰ গাঁও বোৰে। তেনে এখন গাঁৱৰ নাম ধেমাজি জিলাৰ বৰদলনি উন্নয়ন খণ্ডৰ নলবাৰী পঞ্চায়তৰ মানিকপুৰ গাঁও। বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোকৰ বসতি এই গাওঁ খনৰ অৱস্থা এতিয়া তথৈবচ। গাঁও খন চাবলৈ গৈ দেখিলো ঘৰবোৰ পোত গ'ল। বড়ো জনগোষ্ঠীয়ে চাং ঘৰ নাসাজে যদিও বানৰ পৰা বাচিবলৈ চাং ঘৰ সাজিছে। সেই চাং ঘৰবোৰো গেৰমেৰে নৈৰ বালিয়ে পোতি মাটিৰ ঘৰ যেন কৰিছে। মোৰ পৰিদৰ্শন কালত কেইজনমান বড়ো ডেকাই নাৱেৰে মূল পথত উঠিছে। গাঁও খন মই ২০০০ চনৰ পৰা দেখিছোঁ। তেতিয়া বালিয়ে পোতা পথাৰবোৰ শালিতলি আছিল। হঠাৎ এই বিপৰ্যয়ৰ কাৰণ গছ তহিলং কৰা। ঘৰে ঘৰে পৰ্টেল খুলি দায়বদ্ধতাৰ পৰিচয় দিয়া সকলে এইবোৰ ঢুকি পোৱাগৈ নাই। সেয়েহে সমস্যাটো মোৰ ফালৰ পৰাই উপস্থাপন কৰিলোঁ। মাণিকপুৰে বালিৰ তলতে কঁকবকাই থাকিব নে!?